Vandaag heb ik tijdens het sleutelen een bloeduitstorting op mijn duim opgelopen. Die zat klem tussen een standaard en een ringsleutel. Dat krijg je als je nooit eerder een omafiets met zo'n ouderwets standaard onder handen hebt genomen. Ik mag wel zeggen, dat ik steeds meer mijn draai begin te vinden in de werkplaats. Alleen het slagvrij maken van de velgen, is een nog lastige klus. Elke fiets die ik rijklaar heb gemaakt, wordt door een deskundige gecontroleerd. Ik maak dan melding van eventuele bijzonderheden. Dit keer betrof het een slag in de velg. Mijn controleur had na oplevering van de fiets gezien, dat er inderdaad nog een zeer kleine slag in het achterwiel zat. Die slag was eerst flink groter. Maar het lukte me niet dat laatste halve millimetertje eruit te krijgen. Dus toog hij aan het werk en begon aan bepaalde spaken te draaien. Na zo'n 5 minuten zag ik zijn hoofd rood worden en nog een paar minuten later zei hij balend : "Die slag is nu veel groter!" We besloten eerst maar te gaan lunchen. De boterhammen met boerenmetworst en paprika hadden de van origine Hongaarse controleur blijkbaar goed gedaan, want weer terug in de werkplaats werd het wiel binnen een paar minuten slagvrij gemaakt.
Toen die klus geklaard was, zag ik opeens in mijn gedachten de jongedame op haar nieuwe fiets de stoep op- en afrijden : kedoenk! kedoenk! Daar gaan mijn slagvrije velgen.