Praten met je hond

Veel hondenbezitters doen het : praten tegen de hond. Ik praatte ook vaak tegen onze honden. Dat gaat eigenlijk van zelf. Op de een of andere manier lijkt het dat zo'n beest aanspreekbaar is. Dat ie begrijpt wat je allemaal zegt. Onzin natuurlijk, want zo'n hond houdt niet voor niets zijn kop schuin als je tegen hem praat : het ene oor in, het andere weer uit. En wij maar denken dat ie naar ons luistert.
Er zijn hondenbezitters die praten verwarren met commanderen. Die zeggen bijvoorbeeld tegen hun hond : "Ik heb al tien keer gezegd dat je niet moet blaffen." Alsof een hond daarvan gaat blozen van schaamte.
Of : "Hé, je mag me niet bijten! Dat doet pijn!" In dat soort situaties worden honden als kinderen behandeld. Ik hoorde iemand tegen een pup die voor hem op de stoep lag zeggen : "Zeg, ik heb wel wat anders te doen dan hier de hele dag in de regen staan! Kom op, ga eens lopen. Ik wil vandaag nog.... " gevolgd door een opsomming van activiteiten. Toen ik een halfuur later weer langsliep, was die meneer nog steeds in gesprek mijn zijn pup. De verleiding is groot, maar een hond is geen kind. Dus gewoon 'Zit!', Af!', 'Vooruit!', 'Foei!' enz. gebruiken. En met enige overtuiging in je stem en de juiste lichaamstaal. Net als bij je kinderen. Moet je eens zien hoe een hond daarvan geniet : Eindelijk iemand die de leiding heeft. Iemand met pit, die een hond honds behandeld.