.jpg)
Inderdaad, hele fraaie, flitsende foto's!
Indrukwekkend, en wat een machts(krachts)-vertoon hé? Daar werd je zeker wel even stil van?: uit angst, bewondering, respect of ontzag vanwege onze menselijke nietigheid? Maar dat stil zijn viel natuurlijk niet mee met al dat gedonder!
Noem het maar een 'interessante afleiding', zo'n knetterende onweersbui! Jazeker; tót het moment dat de bliksem het 'interessant vind om in jouw woning wat ‘geleiding' te zoeken maar dan zijn wel de rapen gaar hoor, dát kan ik je wél vertellen! Een collega van mij zou tijdens een onweersbui nog gauw even de TV-antenneplug uit de contactdoos trekken maar terwijl hij met zijn hand naar de kabel reikte explodeerde de 220 Volts wandcontactdoos ernaast, a.g.v. een blikseminslag, en deze belandde, samen met een paar brokken steen, midden in de kamer: ,,... "*^@#%^&**...!! Toen het wit van zijn ogen weer op de juiste plek zat realiseerde hij zich dat hij dikke mazzel had gehad omdat hij niet door een 'zwerfstroom' was getroffen, want daardoor kun je behoorlijk in de war raken (óf erger) Dat was zéker het geval voor het TV-toestel want die was na het ‘bliksembezoek’ definitief uit beeld verdwenen en alle geluidsapparatuur in de directe omgeving werd eveneens het zwijgen opgelegd. Amper bekomen van de schrik hoorde hij een hels kabaal op het dak van zijn woning. Dat was niet Sinterklaas die van z'n paard was gevallen maar een deel van de schoorsteen, die door de bliksem getroffen was, dat met donderend geweld over de dakpannen omlaag stuiterde en in de dakgoot belandde. Na een flinke rekening voor nieuwe apparatuur vond hij weer interessante afleiding bij ‘flitsende’ radio- en tv-programma’s.
“Als ‘horen en zien je vergaan’”.
Een zus van mij stond op een avond tijdens een onweersbuit, eens te telefoneren, toen de bliksem 100 meter verderop in een nog boven de grond liggende telefoonkabel sloeg en, via die kabel, haar huisaansluiting, haar telefoontoestel en het telefoonsnoer, haar gehoor zodanig beschadigde dat ze nu jaren later nog steeds gedeeltelijk doof is. Aan de telefoonkabel was overdag nog gewerkt door monteurs van onze "good old" PTT: "Putje graven, Tentje bouwen, Tukkie doen". Het werk was nog niet klaar, en het tentje stond er dus nog, maar het "Tukkie" deden ze gelukkig thuis; wél zo veilig!
“Als de gesmeerde bliksem ervandoor”
Vroeger werden we thuis als kind, door onze ouders uit bed gehaald als het 's avonds of 's nachts onweerde en, met onze jasjes over de pyjama heen, in een stoel gezet totdat het onweer voorbij getrokken was en je het alleen nog maar zag weerlichten van veraf door een spleetje tussen de gordijnen door. Tijdens zo'n stevige onweersbui werden de ramen en de deuren open gezet. Dat was a- om te voorkomen dat de ruiten zouden springen en b- om zo snel mogelijk het huis te kunnen ontvluchten als de boel na een blikseminslag in de fik zou gaan.
(bliksems, alwéér teveel tekst; wordt vervolgd met "Bliksems! (té) snel?")
Fan-tilator