.jpg)
Het was de eerste keer dat ik daar binnen de afgebakende ruimte was. Op het pleintje vlakbij het inloophuis, was de boel ingericht voor de ontvangst van de gasten en de bbq. met een kop thee en een vlaaipunt nam ik plaats en maakte ik kennis met een begeleidster en een bewoonster. Ik heb daar uitgebreid met hen en een paar andere bewoners en familie van een bewoner gesproken. Er is daar 24 uur/dag iemand aanwezig ter ondersteuning van de bewoners. Die permanente aanwezigheid heeft een positieve uitwerking op de bewoners. Het enige bijzondere dat ik aan de bewoners zelf merkte, was dat ze erg open zijn. Zo sprak ik iemand die graag actief wil zijn, maar al een paar keer vastgelopen is. Niet vanwege zijn ziekte, maar door vooroordelen en gemiste kansen. Een ander vertelde over haar leven dat, sinds ze in de Stavorenstraat is gaan wonen, in positieve zin veranderd is. "Erg fijn om een eigen plekje te hebben, waar ik zelfstandig kan wonen en leven met de wetenschap dat er hulp in de buurt is", aldus een tevreden bewoonster.
De meeste bewoners zijn tamelijk op zichzelf. Ze hebben geen behoefte aan andere contacten dan die in hun straat. "We hebben een gemeenschappelijk probleem dat zich per individu verschillend kan uiten en wij begrijpen elkaar", zo lichtte een bewoonster toe.
Een aantal van hen kende ik al van gezicht, omdat ik ze weleens zie op weg naar of van de Aldi of snackbar. De meeste kwam naar mij toe om zichzelf voor te stellen. Leuk om nu persoonlijk kennis met hen te mogen maken. Het geheel ziet er verzorgd en schoon uit. Voor de komst van de woongemeenschap, was ter plekke sprake van verpaupering en overlast. Nu is het dus schoon, mooi en rustig. Tegen half zes begon men aan de bbq. Hoewel het aantal bezoekers minder was dan vorig jaar, was het toch een geslaagde Burendag.