Vorige week is in Dronten iemand omgekomen door een bedrijfsongeval. De man kreeg een lepel, zo'n stalen bak waarmee grond wordt verzet, boven op zich.
Het toeval(?) wil, dat ik die twee mensen nog heb zien werken. Bij een spoorweg viaduct in de buurt van het industrieterrein, toen ik op weg was naar een loods. Ik vond het nogal irritant dat ze met die graafmachine het fietspad versperden, terwijl dat helemaal niet nodig was. De wagen stond links op het gras in de berm en de lepel lag rechts naast het fietspad op de grond. Ik kon kiezen : of onder de arm van de lepel door rijden of afstappen en over de drukke rijbaan omlopen. Op dat moment baalde ik even van die twee, niet wetende dat een van hen een dag of wat later om het leven zou komen.
Hoe kan zo'n lepel nou losraken? Nou, dat lijkt mij geen enkel probleem. Ik heb al eerder lepels zien losschieten en zaken uit zo'n lepel zien vallen. Vaak worden andere onderdelen van zo'n machine in de lepel vervoerd of verplaatst. Zoals andere lepels en materieel. Ook dat gaat niet altijd goed.
Hoe kan iemand zo'n ding op zich krijgen? Niemand mag zich immers onder zo'n ding bevinden? De reikwijdte van de arm is de straal waar men buiten moet blijven.
Ik zie vooral in de bouw mensen met een kunststof helmpje op onder een blok beton of stapel stenen staan als het spul omhoog wordt gehesen. Staan ze met hun vingertje omhoog te draaien om de machinist te vertellen dat het nog hoger moet. Nog hoger voordat het naar beneden dondert? Waarom ze daar moeten staan begrijp ik niet. Waarom de machinisten van die kranen dat goed vinden, snap ik evenmin. Misschien is het de routine, die hen blind maakt voor gevaar. Ik verbaas me telkens weer wanneer mensen zo gevaarlijk bezig zijn. Op daken zie ik ook soms mensen bezig zonder veiligheidslijn. Het is mensen eigen om te denken : ach het valt wel mee. Nou, dat vallen gebeurt maar al te vaak. Maar het zit niet altijd mee.