Hoera, het is voorbij!

Hij leest zijn voorgekauwde zegje nog vanaf ouderwets papier voor. Zijn tablet is blijkbaar 'out of order'. Of wil ie niets van de moderne technologie weten? Het is, zoals te doen gebruikelijk de laatste jaren, een emmer vol treurige aankondigingen. Maar nu voor het eerst voorgelezen door een koning. Het is voor hem de eerste keer dat hij al die ellende over ons uit mag gieten. Voorheen deed zijn moeder dat. Vaak op een toon van een afstandelijke moeder. Volgens deskundigen leest haar zoon de trieste nota 'minder gedragen' voor dan zijn moeder.  Voor Jan met de pet : minder plechtig. Hij kijkt na elke twee zinnen naar rechts, dan recht voor zich uit en vervolgens naar links. Daar zit ik dan met mijn goede gedrag en vind de wijze waarop hij de ellende over het land uitstort erg mooi. Ik moet de broekriem nog strakker aantrekken zegt hij tot besluit. Ik heb al lang geen broekriem meer. Die is een paar jaar geleden kapot getrokken. Maar ik moet zwijgen. Dan staat iemand op en roept enthousiast :  'Leve de Koning, hoera, hoera, hoera!' Driemaal is immers scheepsrecht. Iedereen roept mee. Ik niet. Hij stapt in zijn gouden koets om, begeleid door honderden medewerkers, terug te keren naar zijn paleis. Pas dan roep ik : Hoera! Hoera! Hoera! Dan ben ik namelijk blij dat die geldverslindende ongein voorbij is.