Pech onderweg

De scholen van het voortgezet onderwijs zijn nog maar net begonnen. En toch heb ik al drie studentjes geholpen, die pech hadden met hun fiets. Twee kettingen die als een dweil om de tandwielen hing en dus eraf gelopen waren en een versnelling die haperde. Tussen de herstelwerkzaamheden (met uitleg voor pa en/of ma) door zag ik ook twee fietsen met zeer gladde achterbanden en een waarvan koplamp kapot was.
Een van de pechvogeltjes vertelde dat het een nieuwe fiets was. Maar ik zag dat het niet zo was. "Ik bedoel, ik heb hem net twee weken", corrigeerde hij zich. "De meneer die hem verkocht had ook al gezegd dat de ketting gespannen moest worden en dat de koplamp kapot was", vertelde hij met enige teleurstelling in zijn stem.
Aan de tandwielzijde hing de kettingspanner op half zeven. Die heb ik toen maar ook provisorisch vastgezet.
Versnellingen moeten ook onderhouden worden. Bij een drie versnellingsfiets bleef de versnelling tussen de 1,2 en 3 hangen, waardoor het achterwiel in z'n vrij bleef staan. Dan kan je trappen als een gek, zonder een meter vooruit te komen. Erg vervelend, vooral als je net een fietsbrug op moet. Dan ga je bijna denken : 'Ik fiets hem erin'.
Pech is al vervelend, helemaal als je net van school komt. Dat weet ik maar al te goed. Loop je in je eigen tijd te balen. Nee, dan maar pech op weg naar school. Dat vond ik aangenamer. Dat soort pech was geen pech, maar een gelukkie.