'Mijn nieuwe vriend'

Gister zag ik haar staan. Ik had haar al een tijd niet gezien en/of gesproken. Ze wachtte geduldig tot het verkeer voorbij was, zodat ze veilig kon oversteken. Toen ze mij zag, keek ze verrast op en riep : "Waar ben jij zo lang geweest?" Ik vertelde haar kort over mijn vakantie, mijn werk en andere vakantie beslommeringen. Ik nodig haar uit voor een kop koffie, waar ze gretig op in ging. Alleen is maar alleen en dat geldt voor haar ook.
Maar ze zou eerst een luchtje gaan scheppen, zei ze. Een halfuur later belde ze aan. We hebben gezellig bij zitten kletsen, terwijl we van de koffie genoten. Na ruim twee uur gezelligheid, bracht ik haar naar huis. "Waarom wil je dat per se?", vroeg ze me nog. "Nou, gewoon. Omdat ik anders niet rustig op de bank zit", antwoordde ik. "O ben je bang dat me iets overkomt?", vroeg ze verbaasd. Ik knikte instemmend.
Samen lopen we gearmd naar haar huis. Ze loopt wat moeizaam, omdat ze last heeft van haar knie. In haar straatje, vlak bij haar huis kwamen we iemand tegen die ze kent. Toen die haar vroeg wie ik was, zei mijn kennis met een knipoog naar mij : "Mijn nieuwe vriend." De vrouw keek ons verbaasd aan. Ik weet niet of dat nou was omdat ik 20 jaar jonger ben. Samen liepen we lachend naar de voordeur. Gevoel voor humor heeft ze ook. Morgen komt een zoon van haar. Ze kijkt er al naar uit. Weer een dag die ze niet alleen hoeft door te brengen.