Omdat we toen toch al dicht bij de A27 zaten, besloot ik die te nemen richting Breda. Voor ons een bekende route die we in de jaren 70 – 90 veel gereden hebben als we naar Drunen reden.
In eerste instantie verliep de reis bijna probleemloos. Een vrouw in een witte bestelauto met bedrijfsinfo van ITC BV op de carrosserie zat als een ware verkeershufter een tijdje bijna op onze trekhaak bij een snelheid van ruim 80km/uur. Erg vervelend, helemaal als het druk is op de weg.
Ter hoogte van de afslag Hank – Dussen stonden we bijna stil : file. Vanaf dat moment was het af en toe in een slakkengang wat vooruit. Het duurde vrij lang voordat we de afslag naar Waalwijk hadden bereikt. Eerder viel het mij op dat er veel vrachtverkeer (de rechterrijbaan stond er vol van) met Oost-Europese kentekens op de weg waren. Af en toe zagen we een Nederlands kenteken.
Het was fijn om mijn zus weer eens te zien en te spreken. We hebben gezellig zitten kletsen. Tegen 3 uur namen we afscheid. We wilden de drukte richting Utrecht voor zijn. Dat lukte wonderwel. Bij Vianen verlieten we de A27 on via de A2 de afslag Nieuwegein te nemen. Vanwege het vroege vertrek uit Drunen waren we binnen 3 kwartier weer bij de caravan terug. Daar stond ons vakantiehuisje in de volle zon op ons te wachten. We hebben gelijk maar het raam met het uitzicht open gedaan.