Hoewel ik het niet direct begreep, kreeg ik al als kind te maken met cultuurverschillen. Het enige dat ik me herinner, was dat het buiten anders was dan thuis. Het werd voor mij een automatisme om van de ene om te schakelen naar de andere omgeving en andersom. Alsof ik eenmaal weer buiten compleet uit mijn schulp moest kruipen om met mijn leeftijdgenootjes te kunnen meedoen. Maar ik bleef me hoe dan ook aanpassen, ook al was het soms voor mij lastig. Dat waren momenten waarop ik besefte anders te zijn dan de rest. Dan dacht ik soms : "Moet ik ook zo doen?" Ik heb daar thuis nooit vragen over gesteld. Misschien begreep ik toen al waarom dat zo was. Er waren namelijk ook verschillen in opvoeding van mijn leeftijdsgenootjes. Die hadden meestal te maken met het geloof.
Op Curaçao merkte ik dat ik buiten plots meer 'soortgenoten' had. Toen vond ik dat de Europeanen, waaronder veel Nederlanders er maar rare en ja ook nare gewoontes op na hielden jegens de autochtone bevolking. Ik werd door hen daartoe ook gerekend.
Toen ik de eerste keer naar Roemenië ging, liet ik me volledig leiden door hun doen en laten. Ik ging daar niet tegenin met mijn eigen, westerse cultuur met veel vrijheden. Dat zou ik respectloos gevonden hebben. Ik vind dat trouwens nog steeds respectloos. 's Lands wijs, 's lands eer. Om die reden begrijp ik de houding van veel buitenlanders hier niet. Die kent maar al te vaak respectloos gedrag.
In een serie over mensen die met buitenlanders een relatie hebben, kom ik dat respectloze gedrag ook tegen. Dan probeert iemand met een westerse achtergrond bijvoorbeeld zijn culturele gewoontes door te drukken in een Afrikaans land. Of andersom. Met ruzie als resultaat. Al vind ik het nogal onverstandig en onbegrijpelijk, dat men zich niet vooraf verdiept heeft in die andere cultuur.
Je mag dan geëmancipeerd zijn, in landen waar de vrouw maatschappelijk een of meer treden lager staat kan je je beter wat terughoudender opstellen. Een kwestie van respect tonen en weten welke de mogelijke consequenties zijn als je dat niet doet. Dus niet zeuren als je in je minirokje in Iran van de weg geplukt wordt of in India verkracht wordt.
Er zijn hier huishoudens en instellingen waar het de gewoonte is om de schoenen uit en/of het hoofddeksel af te doen. Zelfs daar hebben velen lak aan.