Ze weten niets, doen niets, kunnen niets en willen niets. Wat een ellende! Oké, misschien wat overdreven, maar het lijkt wel structureel. Ik heb het over winkelpersoneel. Het is net of al die jongelui enkel rondlopen om een paar euro's te vangen. Verdienen doen ze het wat mij betreft niet. Af en toe zou ik willen roepen : "Hallo, ik ben een klant, ik betaal je salaris!" Maar ja, opa houdt zich maar koest want ze hebben ook nog vaak een kort lontje.
Stel je koopt wat spullen bij een landelijke zaak. Bij aflevering klopt de kleur niet. En de in een doos verpakt artikel blijkt beschadigd te zijn. De doos zelf is onbeschadigd. Men heeft dus een beschadigd artikel ingepakt. Dus je gaat terug naar de winkel. Wat zegt een medewerkster? "U moet een formulier invullen en opsturen naar het hoofdkantoor." Ze heeft een houding alsof ze een hekel heeft aan klanten of haar werk. De chef kan niet geroepen worden, want die heeft lunchpauze, zegt ze flauw. Jammer dan, ik ben een klant met een klacht. De chef weet wel hoe klachten afgehandeld moeten worden. De spullen worden vervangen door goede. De niet goede worden dan teruggenomen. Klaar. Het is helaas geen incident. Personeel kan, weet en doet weinig.
Wat mij ook opvalt is dat er sprake is van zo weinig pit bij het personeel. Wat rondhangen, doen alsof men bezig is, veel rookpauzes enz. Terwijl ze vaak het assortiment niet eens kennen. "Ga dat eens in je opnemen", denk ik dan. En er is altijd wel wat te doen.