Excuses van de regering

Er zijn nog veel groeperingen die recht hebben op excuses van de regering. Zoals de mensen, die geleden hebben onder het oorlogsgeweld. Niet alleen de Joden, ook anderen zoals dwangarbeiders en gevangenen. Ze zijn stuk voor stuk op een haast kille manier na de oorlog weer thuis ontvangen. Vaak bij het onfatsoenlijke tot wrede af. En wat te denken van de Molukkers? Zeg maar rustig Hollandse slavenhandel anno twintigste eeuw. En meer recent al de asielzoekers, die langer dan twee jaar wachten op een uitspraak. En hun kansloze kinderen. En dan zijn er nog de velen die in armoede en/of eenzaamheid de dag moeten zien door te worstelen. En de zieken, wier ziekte niet begrepen en dus niet erkend wordt (alsof we alles moeten weten). En de mensen die amper hun huis uit durven te komen, omdat ze zich niet meer veilig voelen. En de vele slachtoffers van misdrijven, die nauwelijks aandacht hebben gekregen. En ook excuses aan al die overige mensen, die maatschappelijk buitenspel gezet zijn door het naoorlogse regeringsbeleid en de daaruit ontstane mentaliteit. Niet de euro, maar de maatschappelijke ontwrichting is onze primaire crisis.