maandag 16 januari 2012

Een ongeluk komt zelden alleen

Als ik ons onverwacht bezoek help met het inladen van wat spullen, valt mij een lege achterband op. Erg vervelend, want het thuiskomertje (zo'n ielig reservewieltje) is al in gebruik aan de voorzijde van de auto. Toevallig aan dezelfde kant. Gelukkig hebben we een compressor in de garage staan en pomp ik de band op. Tijdens het oppompen hoor ik lucht ontsnappen. En niet zo'n beetje ook. Al snel vind ik het euvel : de rand van de velg is behoorlijk beschadigd. De lucht ontsnapt tussen de band en de velg. De chauffeur is waarschijnlijk tegen een stoeprand of zo aangereden. Ik zie nu ook dat de band ter plekke wat opgeruwd is. Waarschijnlijk door het schuren langs de betonnen stoeprand. Ik heb nog geprobeerd de velg enigszins in de oorspronkelijke vorm te krijgen, maar helaas. Mevrouw wordt er helemaal zenuwachtig van : een kapotte band en geen reservewiel. Die van de voorzijde is nog in reparatie, zegt ze. Na veel gedoe (haar broer wil haar niet komen ophalen), laat ze de auto wegslepen. We halen de spullen weer uit haar auto en besluiten haar en haar chauffeur maar naar huis te brengen. Vlak voor we vertrekken komt de sleepdienst de auto ophalen. Het is iemand die het voor het eerst doet en dat is duidelijk merkbaar. Toch lukt het hem de auto op de autoambulance te trekken. Het kapotte achterwiel maakt een vreemd schurend geluid als het ronddraait. Het zal me niet verbazen als ook de ophanging beschadigd is. Als we bij haar woning arriveren, valt mij een wiel in haar voortuin op. Het ding ziet er niet uit en is alles behalve rond. De band is gescheurd en de velg compleet vernield. Het is het voorwiel, dat in reparatie zou zijn. Als ik op weg naar huis alles op een rij zet, wordt het mij opeens duidelijk.
Mevrouw is een dag eerder tegen een vluchtheuvel gereden. Ze heeft haar rijbewijs moeten inleveren (alcohol), daarom rijdt haar buurman. De ANWB wilde haar niet helpen, want het betreft een schadegeval. De verzekeringsmaatschappij doet ook moeilijk, net als haar broer die zich verontwaardigd afvroeg hoe ze zonder rijbewijs met haar auto in Lelystad terecht is gekomen. Van het kleine beetje spaargeld heeft de alleenstaande moeder nu een elektrische fiets gekocht. Want vandaag moet ze wel gewoon aan het werk. Ze werkt op diverse adressen. En zonder rijbewijs zijn de afstanden tussen de te bezoeken cliënten net te groot. Ik ben benieuwd of de verzekering nog moeilijk gaat doen wat betreft de kosten van het wegslepen.