Tien jaar doodmoe

Ruim tien jaar heb ik last gehad van een chronische vermoeidheid. Vooral rond het middaguur sloeg de vermoeidheid zwaar toe. Vaak klapte ik met mijn hoofd tegen het scherm van de pc of gewoon op het bureau! Rond die tijd moest ik niet in een auto of op een motor gaan zitten. Ik deed veel denkwerk, dus dan weet je wel wat de gevolgen waren. Ook tijdens vakanties bleef ik last houden. In de bijsluiters van het medicijn dat ik in die periode gebruikte, werd geen melding gemaakt van vermoeidheid als bijverschijnsel. Men heeft mijn bloed diverse keren onderzocht en mijn lichaamsfuncties gecontroleerd. Maar de artsen konden niets vinden. Op doktersadvies ging ik over op het slikken van Supradyne. Daar zou ik meer energie van krijgen. Helaas hielpen die tabletten niet. Na zo'n tien jaar vermoeidheid en werken (kon me dus niet ziek melden), las ik bij toeval een stukje over een onderzoek naar het medicijn dat ik gebruikte. Het onderzoek gaf aan, dat bij langdurig gebruik een ernstige vorm van vermoeidheid kon ontstaan! Ik ben direct naar de huisarts gegaan. Hij controleerde mijn verhaal en schreef mij direct een vervangend medicijn voor. En ja hoor! Na tien jaar en vier maanden was ik eindelijk verlost van die vermoeidheid. Een voorbeeld van een situatie van ziek zijn en niet geloofd / erkend worden. Dat gun ik echt niemand. Ook een voorbeeld van de mogelijke bijwerkingen van een ogenschijnlijk betrouwbaar medicijn op langere termijn. Helaas ben ik die 10 jaar wel kwijt. Hoewel, men beweert dat men het leven van de gemiddelde mens al met drie jaar kan verlengen. Dus ik krijg drie pillen als compensatie?