Energietransitie

Vorige week fietste ik weer langs het grote veld aan de rand van Lelystad, waar men zonnepanelen op de grond heeft geplaatst. Toen ik de dakvormige opstelling zag, dacht ik : Wat hoger en er had een woning onder kunnen staan. Het is nu alsof men enkel de daken daar geplaatst heeft. Wat betekent het eigenlijk voor het leven onder die panelen? Geen mollen lijkt mij. Die eten insecten en dergelijke. Maar die beestjes zien ook liever het zonlicht. Dure grond, te weinig woningen en zorgen over de insecten en andere dieren die op hun beurt daar weer van afhankelijk zijn. Ergo : verstoring van de natuur. Net zoals de windmolens.
"Denken dat een land kan draaien op briesjes heeft veel weg van een waanvoorstelling. Een windmolen van twee megawatt bestaat uit 260 ton staal waarvoor 300 ton ijzererts en 170 ton cokeskolen nodig zijn, allemaal gedolven, getransporteerd en geproduceerd door koolwaterstoffen.
De windmolens verbruiken elk 10.000 liter smeer- en onderhoudsmiddelen per jaar.
Als ze verouderd zijn, worden de windmolens diep begraven in bossen, uit het zicht van het publiek, vanwege de hoge kosten die gepaard gaan met het recyclen ervan.
Een windmolen kan draaien tot hij uit elkaar valt en zal nooit zoveel energie opwekken als er gebruikt is om hem te bouwen."

Meer weten :  Geo-engineering,H.A.A.R.P & het Klimaat 

Tekst : J. Zandstra.