Het is al lang geen survival of the fittest meer. Het is meer het kunnen meegaan met de veranderingen, meegaan met de tijd, die doet een mens overleven.
Zelf heb ik als 70 + afgezien van onrecht grote moeite met de veranderingen in het fatsoen. Zeg maar de gewone dagelijkse dingen, zoals groeten, bedanken, respecteren, verdienen enz. Voor het overige heb ik geen moeite met het huidige levenswijze. Desinteresse? Nee, dat zeker niet. Het is het besef, dat ik er niets aan kan veranderen. Daarom maak ik me er niet druk over. Dus blijven kwesties van onrecht en onfatsoen over. De ergste combinatie ervan vind ik terug in de armoede en de zorg. Dat men liever miljarden besteedt aan wapens dan aan gezondheid en welzijn vind ik ronduit asociaal. Helemaal wanneer vreemden wel goed verzorgd worden en zich geen zorgen hoeven te maken over geld, onderdak en hun gezondheid. Zij krijgen die zaken wel gewoon in de schoot geworpen. En dan is hun reactie in veel gevallen ook nog onfatsoenlijk.
Het werkend en gepensioneerd deel van de bevolking zal steeds meer geld moeten afstaan om vreemden te onderhouden. Gebleken is, dat zo'n 70% van de vreemden niet werkt en dat ook nooit zal doen. Ze leven van andermans geld.