Plein met o.a. theater |
De Mures |
Niet veel later stappen we in en gaan op weg. We rijden door allerlei straatjes en straten. Ik heb het idee dat we al in het centrum zijn, maar zeker weten doe ik het niet. Als we voor een rood verkeerslicht moeten stoppen, stappen Olga en ik vlug uit. Een hachelijk gebeuren in een drukke stad als Arad, waar men het niet zo nauw neemt met de verkeersregels.
Ik laat me leiden door mijn Roemeense gids Olga. Eigenlijk zou ik gearmd met haar door de stad willen lopen, maar het is nogal warm. We lopen door de straten van de stad, terwijl Olga vertelt over de monumentale gebouwen die we links en rechts passeren. Al wandelend komen we bij d oever van de Mures terecht. In een parkachtige omgeving, achter het stadhuis, gaan we op een bankje in de schaduw zitten. Daar rusten we wat en praten we met elkaar. Ik merk dat het voor ons beiden een bijzonder moment is, om na 42 jaar weer samen in Roemenië te zijn. Ik heb niet alleen een grote wens van mezelf in vervulling doen gaan, maar ook een van haar.
Als we onze wandeling voortzetten, zie ik opeens een schitterende kathedraal opdoemen. Olga vraagt mij of ik nog speciale wensen heb om het enorme gebouw te fotograferen. Nadat ik het gebouw en de directe omgeving snel verkend heb, wijs ik drie plaatsen aan. Na de eerste foto's bestijgen we de trappen om de kathedraal van binnen te bekijken.