In alle kleuren

Ze komen in allerlei kleuren voorbij. Ik heb alleen nog geen herenfiets gezien in de kleur roze. Als kind herinner ik me nog dat ik alleen zwarte fietsen zag rijden. Van Fongers, Sparta, Batavus en Gazelle. Degelijke Hollandse merken. Nu zijn ook buitenlandse fietsen op de markt. Ze zijn vaak goedkoper, maar eigenlijk veel duurder. Het rijklaar maken duurt vaak veel langer. Kromme velgen, banden die verkeerd zitten of productiefoutjes vertonen en lampen die spontaan uit elkaar vallen. Hoewel, het kan ook zijn dat ze iets opvangen over de afstanden die hier gereden worden en de weersomstandigheden.
Er zijn opoefietsen die zo'n ouderwets standaard hebben dat onder de bagagedrager zit geklemd. Dat moet je naar beneden klappen en de fiets naar achteren trekken. Of even optillen en met je voet het standaard eronder drukken. Het vervelende van zo'n standaard is, dat wanneer de fiets een klein beetje naar voren beweegt hij van het standaard afrolt. Die maffe dingen gaan trouwens ook snel klapperen en dan slepen ze over de grond. Er zijn ook fietsen met een middenstandaard. Die staan als een huis.
Opvallend is ook dat in de fabrieken geregeld fouten worden gemaakt. Twee dezelfde pedalen, geen koplamp, wel een rek maar geen boutjes enz. Het wordt echt tijd voor een kwaliteitscontrole. Ik opperde : "Misschien zijn daar tegenwoordig goedkope Oost Europese arbeidskrachten aan het werk." Waarop mijn collega ad rem reageerde met : "Of gepensioneerde oudjes, die parttime werken."
Maar bij ons is gemakkelijk te achterhalen wie wat gedaan heeft. Dus fouten proberen we te voorkomen. Ook door elkaar te controleren. Zelf wacht ik nog steeds op een slot dat ik gewoon kan sluiten en dat niet telkens op een spaak stuit. Dat doet zo'n slot vreemd genoeg bij elke fiets.