Gisteren belde Mike met de mededeling dat hij een lekke band heeft. Niet de eerste keer, maar ja hij gaat dagelijks op de fiets naar school en daar komen dan ook nog andere ritten bij. Voor het gemak heb ik de fietsendrager voor op de caravan maar gepakt. Dat is aanzienlijk sneller monteren dan die drager met kentekenplaat en verlichting. Het werd dus een gokje : wel of geen bekeuring. Het werd er geen, ook omdat ik halverwege de terugweg een tijdje moest wachten. Ik heb toen alsnog de kentekenplaat op de fiets gebonden, al was het wel zo, dat de verlichting niet helemaal goed zichtbaar was. Dat wachten was op Mike, die een nieuwe buiten- en binnenband ging kopen. De oude buitenband was al behoorlijk versleten en de binnenband was dus lek.Thuis heb ik de banden verwisseld. Een ietwat langer klusje, want het betrof het achterwiel en de omafiets heeft als extra moeilijkheidsfactor een kettingkast. En niet te vergeten de nadrukkelijke aanwezigheid van Fenna. De klus was echter vrij snel gepiept. Ik had de fiets opgehangen, zodat ik niet op de werkvloer hoefde te zitten met een dolle pup constant op m'n rug. Ik was al blij toen de nieuwe band zonder gaten gemonteerd was. Met een pup in de buurt die overal haar scherpe tanden in zet, is dat nog een flinke uitdaging. Omdat de kettingkast eraf moest, heb ik maar gelijk de ketting gesmeerd. Vandaag kon Mike weer vrolijk op de fiets naar school.