Je kent die verhalen vast wel. Over een vondst in een oude schuur of op zolder. Ik heb het dan over oldtimers. Een oude auto of motor of bromfiets. Met sommige oude voertuigen heb ik iets speciaals. Zoals de Citroën Avant, die ik in de jaren 50 nog geregeld door onze straat heb zien rijden. Maar ook bromfietsen als de Puch, Jamathi, Zündapp en de Kreidler. Wat die laatste betreft : een jaar geleden zag ik iets roestigs en een beetje glimmens achter een schutting. Ik herkende dat stukje direct : de chromen tank van een Kreidler! Nieuwsgierig gluurde ik door de krap 2 centimeter ruimte tussen de planken van de schutting. Mijn opwinding sloeg direct omr in een wat triest gevoel. Want wie zet er nou zo'n nostalgische bromfiets in de open lucht zonder hoes of zeil erover? Ik trok de stoute schoenen aan en besloot aan te bellen. Een jong stel deed open. Ik vertelde over mijn ontdekking en vroeg of de Kreidler te koop is. Er viel even een stilte, en dan : "Nee, misschien gaat ie die eens opknappen."
Een jaar later besloot ik weer een kijkje te nemen. Wat denk je? Staat die Kreidler nog steeds in de tuin weg te roesten. Het kan zijn dat het stuk nostalgie eerst goed door het weer aangetast moet zijn, eer men aan de restauratie gaat beginnen. Maar dat lijkt mij een vreemde benadering. Maar echte liefhebbers zijn het dus niet.
