Made in Taiwan

Louter omdat mijn huidige bril nogal wat krassen op het glas heeft, besloot ik vanmorgen maar eens voor een nieuwe te gaan. Via een kleine omweg belandde ik in het centrum van Lelystad. Daar trof ik een vrij rustige brillenzaak, waar ik direct werd geholpen. De betreffende dame kwam mij vaag bekend voor. Terwijl ik al bezig was met het aflopen van alle bedrijven waar ik opdrachten gedaan heb, vroeg ze : "Bent u niet die meneer van die tweewielerzaak?" Ik bevestigde dat we een tijdje zo'n zaak gevoerd hebben. Ze vervolgde met : "Dan heb ik uw haar weleens geknipt." Pas toen kon ik haar plaatsen : ze heeft bij een kapperszaak gewerkt. Een montuur uitzoeken is voor mij een fluitje van een cent. Ze maakte gelijk een afspraak voor de opticien, zodat mijn ogen eens goed gecontroleerd zouden worden. Ik moest drie kwartier wachten en benutte de tijd met een wandeling door het centrum. Kijken, kijken, niet kopen.
Een paar minuten voor de afspraak keerde ik terug in de winkel. Ik werd vrijwel direct geholpen door een andere, dit keer jongere dame. Ze nam mijn bril af en keek me diep in de ogen. Ik hield dat langer vol dan zij. Daarna mocht ik plaatsnemen achter een drietal apparaten voor o.a. oogmetingen. Per apparaat was ik een paar minuten bezig. Het laatste apparaat bleek een camera te zijn. Ik kreeg een zwarte doek over mijn grijze haren en geheel in het duister gehuld moest ik naar een groen lampje kijken. En toen was het opeens 'flits!' Even zag ik helemaal niets meer. Met het andere oog ging het ook zo. Daarna moest ik de ouderwetse oogtest doen. Mijn rechteroog bleek flink verbeterd te zijn. hoe ouder hoe gezonder. Ik kreeg ook nog een gratis zonnebril. Na veel rekenwerk (met rekenmachientje natuurlijk) zei weer een andere jongedame, dat ik slechts 40 euro hoefde te betalen. Dat klonk weliswaar als muziek in mijn oren, maar ook ongeloofwaardig. Mijn bedrag, berekend met mijn grijze hersencellen, kwam ruim 3x zo hoog uit na aftrek van de vergoeding van de verzekering en dat bleek aan de kassa juist te zijn. Ze bood haar excuses aan ('machine Made in Taiwan', mompelde ze) en ik pinde erop los. Tegen eind April kan ik beide brillen komen afhalen. Hopelijk gaat er een geheel nieuwe wereld voor mij open. Al heb ik zo mijn twijfels.