Opa's loopbaan

Omdat de andere opa en oma met vakantie naar Tenerife zijn gevlucht kwam Jill vandaag een extra dagje bij oma en opa. Jill was wat slaperig, toen pappa Ben haar vanmorgen rond half negen bracht. Maar niet veel later was ze weer helemaal wakker. Toen opa aan Jill vroeg waar Tim was, zei ze dit keer niet 'naar school', maar 'Tim is ziek'.  In de middag kwamen Karly en Tim. Tim zag er zoals gewoonlijk nogal bleek uit. Dus daar zag opa geen verschil in. Toen opa aan Tim vroeg wat hij mankeerde, zei hij : "Als ik een wind laat opa, zit mijn broek vol. Ik heb diarree." Opa dacht even met weemoed terug aan zijn luiertijd, toen ook hij lekker ongestraft in zijn broek kon doen. Eigenlijk dacht opa wat te lang aan die tijd, want hij kreeg zowaar zin om dat een dezer dagen maar weer eens te gaan doen. Lekker in je broek doen, gewoon voor het (warme) gevoel. Misschien roept dat nog meer herinneringen op. Maar opa besloot toch maar geduldig te wachten tot zijn kringspieren in kwestie het begeven. Dan hoort het bij de algehele aftakeling en dan is het normaal. Ja, ja, er staat mij nog wat te wachten naarmate ik ouder word. Zoals het gaspedaal indrukken in plaats van het rempedaal, op de snelweg rijden met een scootmobiel en (vooral jonge) vrouwen lastig vallen. Vandaag las opa in de krant dat een opa van 68 jaar ontucht had gepleegd met een paard. Ik weet niet in hoeverre het hier om een regulier verloop van een loopbaan voor opa's gaat. Maar het klinkt wel allemaal erg spannend. Ik zie het zo voor me. Tim die straks oma vraagt : "Waar is opa?" en oma die antwoordt : "Die zit weer in de gevangenis, Tim." Ik dwaal een beetje af. Met Tim gaat het inmiddels al wat beter. Hij verveelde zich thuis en daarom kwam hij mee. Het ging allemaal goed. Tim heeft geen wind gelaten en opa hield het ook droog.

Wethouder in boerka

(Schone) Groningse boerka

De Groningse wethouder Karin Dekker (duidelijk Groen en Links natuurlijk), heeft alle vrouwen in ons land opgeroepen om in een boerka de straat op te gaan. Dit uit protest tegen het pas aangenomen wetsvoorstel, dat de boerka in het openbaar verbiedt. Het verbod geldt overigens ook voor integraalhelmen en bivakmutsen. Maar mevrouw Dekker vindt de dragers van die twee gelaatbedekkers blijkbaar niet interessant. Het is wel een rare gang van zaken, dat een bestuurder oproept om een wet te negeren. Is dat trouwens strafbaar?
Als ik met de motor even ga tanken of iets ga drinken, doe ik altijd mijn helm af. Zelfs mijn jethelm, die mijn gezicht vol toont, gaat eerst af. Van meet af aan (1969, toen ik een helm begon te dragen) was en is het voor mij gewoon een kwestie van fatsoen en later (in verband met de overvallen) omwille van de veiligheid dan wel het gevoel ervan. Daar geloof ik dus in. Ik bedoel, ook het personeel van bijvoorbeeld een benzinestation mag zich bij mijn verschijnen direct veilig voelen, zelfs als zou het een schijnveiligheid zijn. En dan heb ik het maar niet over de reden waarom bepaalde vrouwen een boerka moeten dragen. Een boerka, bivakmuts, integraal helm en zelfs een sjaal voor het gezicht, knagen in veel situaties aan het gevoel van veiligheid en fatsoen. Een wetsvoorstel om alle (potentiële) criminelen verplicht een petje met capuchon te laten dragen in het openbaar, zal tot veel protest gaan leiden. Zo'n wet is helemaal niet nodig, want gelukkig doen die lui het al uit zichzelf. Een id plaat achter op de rug van een vrouw in boerka, zie ik ook niet zitten. Karin Dekker weet volgens mij  weinig tot niets af van de boerka.

Drijvende woningen naar Warande

Gisteren is men begonnen de drijvende woningen van Urk, waar ze gebouwd worden, naar Lelystad te verslepen. Het geheel paste net in de Noordersluis. Het leek erg krap, maar de sluis op Urk is nog smaller! Millimeterwerk dus op Urk. Dat gold ook voor het passeren van met name de brug in de Buizerdweg. Helaas was een van de woningen te hoog. Zodoende werd hij bij de Noordersluis afgemeerd, in afwachting van het verlagen van het waterpeil in de vaart. Dat was vandaag laag genoeg om ook deze drijvende woning richting de Warande te verslepen. Er kwam nogal wat gemanoeuvreer aan te pas en het was inderdaad centimeterwerk toen de sleep de brug in de Buizerdweg passeerde. In de wijk Warande is al het nodige gedaan aan voorbereidingen. De plas water is er, maar het peil moet nog verhoogd worden. Dat gebeurt pas zodra een 'doorbraak' gemaakt is. Tot dan liggen de woonarken in de wacht.

Genealogie Familie (von) Sebo -6-

Wil en Dora Pieters

De tweede zoon uit het huwelijk van Maria Nicolina de Haan en Carel Alexander Sebo, heette Henri Alexander Sebo. Henri is geboren op 17 december 1898. Hij trouwde met Fien Françoise Bor. Samen hadden zij twee kinderen, Richard William (geboren 9 mei 1925) en Dora Henriëtte (geboren 27 oktober 1928). Richard William was getrouwd met Benjamine Eveline Smissaert. Samen hebben zij vier zonen (Henri, Roy, Dennis en Roelof) en twee dochters (Eugenie en Rosita). Dora huwde Wil Pieters. Oom Henri (door ons oom Han genoemd) hertrouwde na het overlijden van zijn vrouw op 29 oktober 1928 met tante Eetje, wier officiële naam Frieda Henriëtte Barend was, geboren 13 maart 1902, overleden op 24 oktober 1988 te Amsterdam. Henri  overleed op 15 juli 1970 te Amsterdam.

Guus en (links boven) Watie

De derde zoon heette Nico, die op 19 november 1903 werd geboren. Hij was getrouwd met Marceline Aardening. Samen hadden zij één zoon, Guus die inmiddels ook overleden is. Guus was getrouwd met Watie. Watie Sebo woont nog steeds in Bodowoso (Java).  Oom Nico overleed in 1952.
Guus en Watie hebben vier zonen : Paul, Albert, Arie en Henri en twee dochters : Sonja en Linda.
(dit deel moet nog bijgewerkt worden)

Dodenweg N302

Eigenlijk : een dodendijk, de Houtribdijk die Lelystad met Enkhuizen verbindt. Zondag hebben we weer over die beruchte dijk gereden. Op de heenweg was het rustig met gewone zondagsrijders. Geen gevaarlijke toestanden of zo. Dat was op de terugweg, rond half vijf totaal anders. Het begon al voordat we de dijk op gereden waren, in de buurt van Enkhuizen. Daar begon een zwarte Opel met bumperkleven. Met een snelheid van rond de 80 km/uur op nog geen drie(!) meter achter ons rijden. Net op de dijk aangekomen wachtte de bestuurder ongeduldig het moment af waarop hij ons kon passeren. Voor ons reed een auto met een echtpaar, dat niet bepaald haast had. Wij dus ook niet, dus bleven wij achter hen rijden. Een eindje verderop, maakte de bestuurder van een zilverkleurige auto, die al een aantal auto's had ingehaald,  het nog erger. Niet alleen inhalen waar het niet toegestaan is, maar ook terwijl verkeer ons tegemoet kwam. Hij haalde de auto voor ons ook nog in. Het ging allemaal net goed. En zo waren meer aso zondagsrijders op de dijk aanwezig, die reden alsof er iets gratis in Lelystad te halen viel. Een (dure) rijbaanscheiding zou een goede oplossing zijn : Nergens inhalen op die gevaarlijke dijk.

SV Lelystad A3 verliest onnodig

Ambrish scoort

Marco : net naast

Zaterdag moest de A3 van SVL naar Kampen om na de winterstop de draad weer op te pakken. Een aantal spelers had slechts één keer kunnen trainen, vanwege andere verplichtingen. Het elftal is in een nieuwe poule ingedeeld en moest aantreden tegen de A2 van DOS Kampen. Het zonnetje scheen weliswaar, maar de temperatuur was laag. Na de aftrap ging de A3 met verzorgd spel richting het doel van Dos Kampen. In de 10e minuut leidde dat tot een fraai schot van Marco, die de bal met een mooie curve aan de verkeerde kant van de kruising naast zag gaan. Een voorzet van Danny werd net gemist door Ambrish. Toch was het Dos Kampen dat de score wist te openen. Een voorzet vanaf de rechter vleugel (van SVL kant gezien) werd omgezet in een treffer : 1-0. SVL toonde echter veerkracht. Nog geen vijf minuten later wist de keeper van Dos een schot van Ambrish te keren. Na een hoekschop dreigde de bal in het Dos doel te verdwijnen. Maar de de bal werd nipt op de lijn een prooi van de Dos keeper. Een snelle uitworp leidde een gevaarlijke tegenaanval in, maar keeper Boris bracht redding. Na ruim een half uur spelen, was het Ambrish, die met een venijnig schot de 1-1 op het bord zette.  Tot de rust bleef het aantrekkelijke spel op en neer gaan, maar treffers bleven uit. Het was wel duidelijk geworden, dat SVL minder scherp uit de winterstop was gekomen dan Dos Kampen.

Hond op het veld

De tweede helft verliep behoorlijk rommelig. Het onsportieve optreden van zowel de scheids als de keeper van Dos (zie ander bericht) leidde tot wrevel bij sommige spelers. Na twee onbesuisde overtredingen (te hard inkomen) speelde SVL een tijdje met slechts 9 man. Gevolg was dat het elftal terug gedrukt werd op eigen helft. Keeper Boris voorkwam met een paar mooie reacties tegentreffers. Na het uitzitten van de tijdstraffen, werd Alex naar de bank verwezen, terwijl er sprake was van een gewoon duel om de bal zonder dat een overtreding of ruw spel van wie dan ook. Na ruim een half uur spelen ging in het strafschopgebied van SVL een aanvaller van Dos in een duel om de bal vrij gemakkelijk liggen. De scheidsrechter gaf een penalty, die, gezien zijn optreden tot dan, erg veel riekte naar een cadeautje. De Dos keeper benutte het presentje : 2-1. Niet veel later rende een witte herder het veld op en een grensrechter het veld af. Het spel van SVL leed zichtbaar onder de zwakke en soms nare arbitrale leiding en de onsportieve gebaartjes en opmerkingen van de Dos keeper. Onder normale omstandigheden had de A3 van SVL de A2 van Dos Kampen verslagen. Na de wedstrijd beleef de Dos keeper zich misdragen, wat hem een knal voor zijn kop opleverde van een heetgebakerd toeschouwertje. Jammer, nergens voor nodig. Een aantal Dos Kampen spelers verontschuldigden zich na de wedstrijd voor het gedrag van hun keeper en hun scheidsrechter.

Barakken

Vroeger woonden wij in Waalwijk, aan de Zomerdijk, het werd ook wel het 't stukske genoemd. Mijn vader was er machinist op het stoomgemaal. Later ging hij werken op het Wortmangemaal en verhuisden wij naar het werkeiland. In de oorlog werd het stoomgemaal plat gebombardeerd. In 1946 is er een nieuw stoomgemaal gebouwd. Tijdens de bouw had men barakken geplaatst. Toen ons gezin er in 1952 kwam wonen, stonden die er nog. Het was ook in die tijd dat er veel mensen uit Indië naar Nederland kwamen. Zo kregen wij Indische buren, die in de barakken werden gehuisvest. Mijn moeder trok zich het lot van deze mensen erg aan en heeft veel gedaan om het gezin aan Nederland te laten wennen. Mijn broers en ik vonden het prachtig, zoveel buurkinderen erbij om mee te spelen. Helaas werd de vader ernstig ziek en overleed  spoedig daarna. Later zijn we naar Lelystad verhuisd, ik heb geen idee hoe het onze Indische buren is vergaan.
(tekst en foto : Luijt Postma)

Sportiviteit verliest

De zoveelste discussie met de fluitist

Apporte!

Afgelopen zaterdag was het helaas weer zover. Weer een scheidsrechter die zichzelf en zijn eigen vereniging belangrijker vond, dan het spelletje op het veld. Dit keer was het bij Dos Kampen. Het viel mij al vrij snel op, dat de scheidsrechter niet de intentie had om met z'n drieën (scheids en twee grensrechters) de wedstrijd in een goede en sportieve sfeer te doen laten verlopen. Nee, het was duidelijk een fluitist die op de solotoer was. Niet leuk voor de (vrijwillige) grensrechters, om met een vlag langs de lijn te rennen en compleet genegeerd te worden. Op zich was dit al erg vervelend. Maar het werd helaas nog vervelender. De scheids liet zijn voorkeur voor zijn eigen vereniging in zijn beslissingen meespelen. In gevallen van trekken en duwen voor het doel tijdens een corner werd steevast alleen een speler van SVL aangesproken, waarbij beide spelers gewaarschuwd zouden moeten worden. Een paar spelers van SV Lelystad 67 A3 had daar flink moeite mee en lieten zich meeslepen in dit onsportieve gedrag. Gevolg was een tweetal onbesuisde charges en in mijn ogen terechte tijdstraffen. Die terecht tijdstraffen werden echter niet opgelegd bij soortgelijke situaties waarin Dos Kampen A2 de veroorzaker was. Erger, zelfs bij een gewoon duel om de bal, werd een speler een tijdstraf opgelegd. De constante stroom van nare opmerkingen en gebaartjes van de keeper van Dos Kampen naar de dug-out van SVL in bijzijn van de scheids, werden niet bestraft. Ook dat droeg bij tot het verder oplopen van spanningen. Toch gedroegen de overige spelers zich in het veld sportief. Tijdens een duel in het strafschopgebied (stand 1-1), liet een Dos-speler zich heel gemakkelijk vallen. De scheids viel net zo gemakkelijk en gaf een penalty, zodat zijn cluppie eindelijk toch op een 2-1 voorsprong kwam te staan. Een nare opmerking tegen de grensrechter, die in een ludiek moment een hond die het veld opgerend was zijn vlag toewierp ( Apport!) leidde ertoe dat de grensrechter er de brui aangaf.
Na de wedstrijd ontstond helaas toch nog een opstootje, toen de keeper ook buiten het veld bleef doorgaan met zijn onsportieve gedrag. En toch verliet ik niet met een naar gevoel het terrein van Dos Kampen. Waarom? Omdat in het veld de spelers (op de Dos keeper na) zich sportief bleven gedragen. En omdat een aantal spelers van Dos Kampen A2 hun excuses aanboden voor het gedrag van zowel hun scheidsrechter als hun keeper : "Wij hebben dit echt niet zo gewild". Dus er is nog hoop.

Genealogie familie (von) Sebo -5-

Alex de Torbal en Guusje de Torbal-Sebo

De dochter van oom Nelis Sebo, Caroline Gustine Sebo, roepnaam Guusje (tante Zus), was getrouwd met Alexandre Th. de Torbal. Ze zijn beiden inmiddels overleden. Tante Zus overleed op 7 november 2000 te Leeuwarden. Ze hadden samen twee dochters en een zoon. Een broer van oom Alex heette Gustave. Die woonde in Maastricht. Gustave was getrouwd met Sofie van Stein-Callenfels. Zij hebben twee zonen, Henny en Edmond. En Edmond is de vader van Jennifer, die mij jaren geleden hierover informeerde toen ze ons blog ontdekte. Na de scheiding was Gustave hertrouwd. Zij hebben een zoon, Alex. Hij is nu 35 jaar en woont in Maastricht net als zijn vader.
Edmond was getrouwd met Elizabeth Schwarzer, een Duitse. Zij is de moeder van Jennifer.
Zij zijn gescheiden in 1977. Zij is weer hertrouwd met een Siciliaan en Jennifer is een halfzusje rijker. Haar vader Edmond is nooit hertrouwd en geniet van zijn leven als vrijgezel.
Interessant detail : Een tweede huwelijk van de vader van Ed Kraak (oud collega van papa JPFvanO) was ook met een De Torbal. Eerder was hij

gehuwd met mw. La Fère (zie foto).
Van de naam De Torbal  is bekend, dat de naam veranderd is ten tijde van de vervolging van de Hugenoten. De oorspronkelijke naam is Labrot (achterstevoren). Tijdens een vakantie in Frankrijk werd oom Alex in een winkel op zijn uiterlijk herkend als zijnde een lid van de familie Labrot.

Een gevederd stel

Dagelijks komen ze even langs. Een gevederd stel dat achter ons huis in een grote boom gehuisvest is. Ze gaan eerst naast elkaar op de schutting zitten en kijken toe hoe mussen zich tegoed doen aan het vogelvoer. Dan gaat mevrouw (denk ik) eerst wat eten. Meneer houdt geduldig de wacht. Als mevrouw eindelijk klaar is, gaat meneer ook even een graantje meepikken. Het is me wel opgevallen, dat mevrouw veel langer aan het eten is dan meneer. Misschien zit haar iets dwars. Zouden duifstellen ook relatieproblemen hebben net als mensen? Ze hebben geen van beide een ring om. Misschien wil ze daar verandering in en hij niet.

Skype

Sonja praat met haar zus Petra

Ondanks de verzoeken zijn we niet eerder begonnen aan Skype, het bellen via internet. Ons probleem is, dat de pc niet in de woonkamer staat. Dus we horen hem niet 'rinkelen' als iemand via Skype zou bellen en we zagen het neit zitten om telkens naar boven te gaan. Nu Sonja een tablet heeft, kan het dus wel. En ik moet zeggen : het heeft wel wat. Erg leuk om op het scherm de spreker aan de andere kant te kunnen zien. Er is slechts één probleempje : aan de andere kant van de lijn kan men Sonja nog niet zien. Een kwestie van een instelling wijzigen dunkt me. Sonja heeft Mike de boel laten installeren en de jeugd doet veel op basis van horen zeggen. Ik heb de beschrijving vanmorgen even opgedoken, dus nog even geduld en dan moet er wel beeld zijn.

Winterklaar

Volgens de weerlieden komt er een korte maar koude periode aan. Dus is er weer werk aan de winkel. Ik heb vandaag de waterleiding naar de garage afgesloten. Daar is een aparte kraan voor. Ik heb eerst de kraan in de garage opengezet en toen de tussenkraan, die zich bij de hoofdmeter bevindt, dicht gedraaid. Daarna heb ik het aftapkraantje opengedraaid en de leiding leeggeblazen met de compressor. Vandaar dat ik de kraan in de garage vooraf geopend had. Scheelt mij weer heen en weer lopen.
Hierna heb ik de auto ook maar even gecontroleerd. Het reservoir van de ruitenwisser heb ik gevuld met antivries. Natuurlijk even de sproeiers laten spuiten, zodat de leidingen vol met antivries zitten. Tegen het vastvriezen van de portieren heb ik de rubbers ingespoten en de rubbers van de ruitenwissers afgenomen. Er zit nog voldoende profiel op de banden. Als het maar niet zo erg gaat sneeuwen zoals in Roemenië, waar in een mum van tijd een meter sneeuw naar beneden viel! Maar ja, dan helpen zelfs winterbanden ook niet meer.

Jill wordt groot

Vandaag was ze weer bij oma en opa op bezoek, onze Jill. Het weer was somber en nat, dus een wandeling of naar de speeltuin zat er niet in. Maar Jill vermaakt zich binnen ook prima. Lekker bij oma zitten, terwijl ze naar haar favoriete dvd van Dora kijkt. Of spelen met haar poppen. Vandaag heeft ze ook een mooie tekening gemaakt voor Carina en Robert. Aan van alles is te merken dat Jill al een grote meid wordt. Samen met opa is Jill een portie kibbeling gaan halen bij de viskraam. Dat is donderdagmiddag een vaste prik aan het worden. De kibbeling is bestemd voor een andere opa en oma, die gemiddeld 30 jaar ouder zijn dan die van Jill. Samen wandelen we door de regen. Jill met paraplu en opa met pet op de knar. Jill heel traag, ze bekijkt elke straatsteen en/of stoeptegel en vindt vooral de plassen erg aantrekkelijk. Bij de andere opa en oma mag ze als dank voor de kibbeling iets lekkers uitzoeken. Er is volop keus : chocolade, bonbons, Mars, Bounty een hele schaal vol. Maar Jill kiest voor twee koekjes met rozijnen, net als vorige keer. Als we weer thuis zijn, deelt Jill haar koekjes met opa. Aan het eind van de middag komen mamma Karly en broer Tim. Jill vliegt dan Tim om zijn nek voor een zeer hartelijke begroeting. Een aandoenlijk tafereel. Tim is naar de kapper geweest en toont opa trots zijn geknipt koppie. Pappa Ben kwam wat later (dat krijg je met een eigen zaak). Na een gezellige avondmaaltijd is het weer tijd om afscheid te nemen. Even knuffelen en een paar dikke zoenen en dan gaat iedereen weer op weg naar Dronten.

Genealogie Familie (von) Sebo -4-

Cornelis Gustaaf Sebo en Omy Sebo-Caus

Het nageslacht van Carel Alexander Sebo.

Frans Sebo

Een jonge Hank Sebo met zijn moeder Omy

1. De oudste zoon, mamma’s oudste (half) broer dus, heette Cornelis Gustaaf (Nelis). Hij werd op 16 juli 1896 geboren. Oom Nelis was getrouwd met Marie (bekend als Omy) Caus. Oom Nelis had vier kinderen : Guusje (Zus), Carl, Frans en Hank. Van deze vier is alleen nog Hank in leven. Hank woont in Amerika. Oom Nelis is in november 1943 op de Java Zee omgekomen, toen het schip Suez Maru, waarop hij als krijgsgevangene van de Japanners voer, aangevallen werd door de Amerikaanse onderzeeboot USS Bonefish en tot zinken gebracht. De Japanners hebben alle overlevende krijgsgevangenen na de aanval omgebracht. Mamma (Cornelia Sebo) heeft lang bij haar half broer ingewoond. Ze beschouwde oom Nelis en Omy als haar tweede ouders. Omy overleed in Amerika, waar mamma haar graf heeft bezocht.

Gebakken panharing en schar

Vanmorgen belde neef Hank vanuit het verre Amerika. Hij stond op het punt naar bed te gaan, terwijl wij op deze nieuwe ochtend aan de koffie zaten. Ik had Hank wat vragen gesteld over de namen van personen op bepaalde foto's en wat aanvullende informatie. De reden is dat ik bij de genealogie van de familie Sebo graag wat foto's plaats. Van het een kwam het ander en dus spraken we ook over eten. En dus ook over vis. Hank mist de Hollandse haring net zo erg als de kroket. Hank bleek ook te houden van schar, de kleine broer van de schol. Die eten we ook geregeld. Sonja koopt ze vers op de markt en bakt ze zelf. De laatste keer heb ik ook twee verse panharingen gekocht en ze thuis laten

bakken (kan ik zelf ook wel, maar uitbesteden is ook fijn). Zelfgebakken vis smaakt veel meer dan vis, dan de gebakken vis van de markt. De laatste is doordrenkt van de visolie die een erg lange nasmaak geeft. Veel visliefhebbers vinden de platvis niet aantrekkelijk eten vanwege de graten. Maar met wat anatomische kennis van deze vissoort, is ze heel gemakkelijk te ontleden en te eten. De gebakken panharing eet ik bij voorkeur op witbrood. Of bij de rijsttafel. Hank zal na het gesprek watertandend en met een knorrende maag zijn bed ingekropen zijn.

Goed en minder goed nieuws

Dit keer goed nieuws uit Amerika. President Obama wil de economie eerlijker verdelen. Hij geeft o.a. gehoor aan de oproep van velen, waaronder de Occupy beweging, om de rijken van het land meer belasting te laten betalen. Er zijn grootverdieners, die ondanks hun enorme inkomen van vele miljoenen nauwelijks belasting hoeven te betelen. Dat is mogelijk omdat zij over veel extra aftrekposten beschikken.
In eigen land hebben we ook grote graaiers, waaronder de overheid zelf. De overheid heeft ons allen tot verkeershufters verklaard. Iedereen krijgt vanaf 1 januari te maken met torenhoge boetes. Een foutje is dus niet meer toegestaan, wat overigens geheel in lijn is met de maatschappelijke ontwikkeling. Wie tegenwoordig een foutje maakt, wordt direct agressief benaderd. Stel u stapt uit de auto en met uw elleboog raakt u per ongeluk de claxon, dan kan een chagrijnige agent u een bon van 350 euro presenteren wegens hufterig gedrag. Ondanks de crisis en de waardevermindering van de woningen, gaat de belasting (WOZ) in veel gevallen gewoon omhoog. Een deskundige op tv versprak zich en zei dat men 'aangifte kon doen' (in plaats van bezwaar indienen). Toch is aangifte doen niet eens een slecht idee. Het is toch je reinste diefstal? Men kan tegen de WOZ aanslag bezwaar aantekenen. Dat kost nu nog ruim twintig euro (= ook belasting). Volgend jaar gaan die kosten fors omhoog (met zegt met een factor 10!), om het aantal bezwaren door het opwerpen van zo'n hoge drempel flink te naar beneden te schroeven.

Indianenverhalen

Er staat hier een hele rij boeken met indianenverhalen. Echte indianenverhalen, want ze zijn verzonnen en (blijkbaar heel goed) opgeschreven door een Duitser, die nog nooit in Amerika is geweest, Karl May. De dikke grijze boeken heb ik diverse keren gelezen. De pocketuitgave vond ik niet zo aantrekkelijk om te zien. Die heb ik nog nooit gelezen. Het leek wel of Karl May dag en nacht bleef schrijven. In Duitsland worden jaarlijks speciale bijeenkomsten gehouden. De Karl May Festspiele werden ergens tussen de jaren 30 en 40 in Sachsen gehouden. Elk jaar stroomden de Duitsers tussen juni en september naar Bad Segeberg in Schleswig-Holstein en naar Radebeul in Sachsen om Karl Mays werk te eren. Na de oorlog werd Sachsen een deel van de DDR en het communistische regime stond wantrouwig tegenover Old Shatterhand. De berendoder kon immers ook de Russische beer doden. Verheerlijkte hij niet de imperialistische VS? En hoe moest men Winnetou’s bekering naar het christendom op zijn sterfbad begrijpen? Wanneer zijn beste kameraad op sterven ligt, laat Old Shatterhand een bijzondere versie van Ave Maria spelen (met zang van Lee Towers en op het orgel Tonnie Eijk). Er gaan gemiddeld zo'n 350.000 bezoekers op pelgrimstocht in Bad Segeberg. Karl Mays werken waren onder de communisten verboden en de opvoeringen in open lucht vonden pas weer vanaf 1984 plaats. Maar je hoeft niet per se naar Duitsland te gaan, om van de verhalen te genieten. Familie en/of kennissen kunnen de boeken bij mij ophalen tegen een zelf te bepalen donatie voor een goed doel *). Ik weet het, het is heel uitdagend als mensen zelf een prijs mogen vaststellen. Denk maar aan de knopen en winkelwagenmunten in de zendingszak en collectebus die men tegenkomt bij het tellen van de opbrengst.

*) Mijn bezoek aan de Bratwurst Fressfestspiele te Nienburg am Weser.

Verroest!

Na de behandeling

Voor

Voor

Na de behandeling

Als ik zie hoe bepaalde producten gefabriceerd zijn, schieten mij de tranen spontaan in de ogen. Zoals bijv. een mooi hardhouten kozijn, waar met ordinaire spijkers de glaslatten op vast getimmerd zijn. De koppen van die goedkope spijkers gaan roesten, met gevolg : bruine vlekken in het mooie hout. Een kwestie van afwerking. Een soortgelijk iets zie ik bij onze tuinstoelen. Bijna alles is weerbestendig. Een aluminium frame met zitting en rugleuning van onverwoestbaar kunststof. Helaas zijn op diverse punten ordinaire ijzeren hulpstukken gebruikt. Die zijn flink gaan roesten. Ik weet, de fabriek wil ook weer nieuwe aan mij verkopen. Maar toch. Ik heb zo'n stoel vandaag even gedemonteerd. Ik kreeg gelukkig alle bouten los. Vooraf even met wat kruipolie behandeld en een flinke tik op de kop gegeven om hem te laten schrikken. Daarna draaide ik ze zonder al te veel kracht los. Vervolgens heb ik de geroeste delen ontroest (wat een pokkeklus!), in de grondverf gezet en keurig gespoten met grijze lak. De onderdelen bleken van het bekende Aziatische chroom te zijn voorzien. Dat spul begint al spontaan te bladderen als je zittend in zo'n stoel over water praat. Net als het chroom van de Japanse auto's en motoren in de jaren 60. Ik heb een van de vier stoelen gedaan en was daar zo'n drie uur mee bezig. Niet alleen opnieuw gelakt, maar ook alle scharnierpunten, bouten en moeren geolied. Het resultaat mag er zijn. Gelukkig maar, want ik wil er nog drie doen.

Genealogie Familie (von) Sebo -3-

De collectie fiches van het Landsarchief bevat de volgende gegevens over deze families :

1. Ditlof Jan Sebo, geb. Soerabaja in 1808/9, in 1835 gehuwd en 8 kinderen, was toen commies bij den ontvanger te Panaroekan; in 1860 was hij commies-boekhouder te Pasoeroean.
2. Dorothea Elizabeth Sebo, oud 19 j. in 1831, geboren te Soerabaja, trouwde, won. Rijswijk (Batavia), aldaar 30 Nov. 1831 D. 0. Bekking; haar test. in reg. Bat”. 1837 fol. 6.
3. George Wilhelm Sebo, bij besluit commissaris generaal. 3 Jan. 1819 no. 4, bevestigd bij G. B. 30 April 1819, boekhouder bij de pakhuizen te Soerabaja, was geb. te Neurenberg en in 1803 met schip  “De goede intentie” in Indië gekomen als assistent. op f 24,= ‘s maands.; hij werd 24 Jan. 1804 boekhouder op f 30,= ‘s maands met 3 jarig verband; in 1816 is hij te Grissee; als boekhouder van ‘s lands magazijn werkzaam. Hij overleed te Soerabaja op 3 Jan. 1821.

4. Johanna Petronella Sebo, werd 30 Sept. 1816 Rooms Katholiek te Soerabaja gedoopt ; gett. Joh” van Sprezo en Helena Petronella Cos, weduwe Rijk.

Carel Alexander Sebo en Maria Nicolina de Haan

Carel Alexander Sebo (mijn opa van moeders kant), geboren te Semarang 18 september 1870 is de broer van Jan Frederik Willem Sebo, geboren 2 april 1869 te Semarang, gehuwd met Sophia Amelia van der Hoeven. C.A. Sebo was gehuwd met Maria Nicolina de Haan.
De beide kinderen (C.A. en J.F.W.) staan in hetzelfde rijtje van het 1ste bijregister Semarang in de regeringsalmanak van 1973. Meestal betekent dit dat er 1 vader was die in 1 keer zijn buitenechtelijke  kinderen erkende. De moeder van Carel Alexander was een Indonesische (bij-)vrouw, genaamd Minah.  Zijn vader was Cornelis Theodorus Wilhelmus Sebo, geboren 23 juli 1845 Malang, overleden 6 december 1879 te Pasaroean. Hij huwde op 31 januari 1873 te  Semarang met Elisabeth Munters, geboren 23 mei 1855 Palembang. C.T.W. Sebo overleed op 10 juli 1920 te Soerabaya.  E. Munters hertrouwde als weduwe Sebo op 22 april 1882  te Soerabaya met François Ferdinand Joseph Marie Hagenstein, die overleed in 1928 te Soerabaya.
Vastgesteld is dat de ouders van deze Cornelis Theodorus Wilhelmus Sebo, Ditlof Jan Sebo en Maria Magdalena Robijn zijn.
Omdat ik de persoon Th. J. Sebo niet kan plaatsen vermeld ik hem hier. Th.J. Sebo huwde op 15-10-1941 G. van der Meer. Zij kregen een dochter Erica.

Oud ijzer inzamelen verboden

Voor het illegaal inzamelen van oud ijzer moest een inwoner uit Lelystad zich voor de politierechter verantwoorden. Naar eigen zeggen had de man een eenmalige actie tot inzameling gedaan. De politierechter vond een deels voorwaardelijke straf passend en legde de man een boete van 1500 euro op, waarvan 1000 euro voorwaardelijk. Agenten zagen de inwoner met een aanhanger vol oud ijzer door Lelystad rijden. Bij zijn aanhouding bleek dat hij illegaal bezig was, omdat hij niet landelijk geregistreerd staat als vervoerder van dergelijke materialen. En dat is verplicht.
Waar het vroeger heel normaal was dat opkopers van oud ijzer en voddenboeren langs de deur kwamen, is het inzamelen van dit soort afval tegenwoordig aan strenge regels gebonden. Het mag alleen worden gedaan door bedrijven, die er vergunning voor hebben.
In een andere gemeente speelde het volgende : Iemand had flyers bij mensen in de bus gestopt waarin hij aanbood dat hij vrijdagavond tussen zes en zeven uur langs kan komen om oud ijzer, afgedankte kleding en ander afval zoals accu's, kabels en klein chemisch afval af te halen.
Op de flyer stond volgens een woordvoerster van de gemeente alleen een 06-nummer, waar mensen naar toe konden bellen als ze spullen kwijt wilden. Een naam of logo van een persoon of bedrijf ontbrak. De gemeente heeft die persoon gebeld en hem te verstaan gegeven dat dit niet mag. Het inzamelen van dit soort afval is aan strenge regels gebonden. De gemeente heeft hem ook te kennen gegeven, dat als mensen toch afval langs de straat zetten, zij dat op zijn kosten zullen laten verwijderen. De ondernemende man koos daarop eieren voor zijn geld en beloofde, dat hij ervan af ziet en dus niet langs komt. De strenge regelgeving gooit ook in dit geval roet in het eten van de aankomend ondernemer.


Het is overigens niet verboden om oud ijzer e.d. dat van eigen gebruik afkomstig is, in een aanhanger af te voeren.

Adrianus Slingerland

Schilderijen van opa Slingerland

A. C.  Slingerland en M. Slingerland-De Jong

De opa van Sonja heet Adrianus Cornelis Slingerland. Hij is de vader van Sonja's moeder, Cornelia Elisabeth Slingerland. Adrianus (roepnaam Janus) Cornelis Slingerland is geboren op 16 november 1893 en overleden op 19 februari 1972. Janus was veehouder te Zoeterwoude, tevens actief als alternatieve genezer en kunstschilder. Hij was een zoon van Franciscus Slingerland en Johanna Maria van der Lans. Opa Slingerland trouwde op 4 mei 1916 in Alphen met Marijke de Jong. Oma Marijke was een dochter van Salvus de Jong (van beroep Pannenbakkersknecht) en Johanna Hoogenboom. Zij woonden in Alphen. De familie A.C. Slingerland woonde in een boerderij aan de Zuidbuurtseweg in Zoeterwoude. Opa was behalve boer ook poelier en schilder / tekenaar van naïeve kunst (zondagschilder) en heeft in diverse musea waaronder het Frans Halsmuseum te Haarlem, van 12-18 november 1966, geëxposeerd. Opa was ook te gast in het tv programma Kunstgrepen van Pierre Janssen in de jaren 60. Samen hebben opa en oma 16 kinderen op de wereld gezet. Het echtpaar had ook nog een aangenomen zoon, die bij een verkeersongeluk om het leven gekomen is. Oma Slingerland-de Jong overleed op 6 augustus 1982 te Leiderdorp.

Genealogie Familie (von) Sebo -2-

Uit het huwelijk van Detlef von Sebo en L. D. Predigern is o.a. Georg Wilhelm Julius von Sebo geboren te Nienburg a. d. Weser  op 18 Januari 1768.
G.W.J. von Sebo kan zeer wel identiek zijn met Jan Sebo, aangezien in de naamlijst van 'Europeesche inwoners van Soerabaja', dd. 1 Nov. 1813 op last van Raffles opgemaakt, slechts G. W. Sebo vermeld wordt. Tot zijn kinderen zouden dan ook, behalve Dorothea Elisabeth Sebo, geb. Soerabaja 7 Nov. 1812, wellicht ook nog gerekend moeten worden Charlotta Adriana Sebo, geboren in 1819 en Ditlof Jan Sebo, geboren te  Soerabaja  op 31 Oct. 1808, overleden te Pasoeroean op 24 Sept. 1886, trouwde te Pasoeroean op 3 April 1834 Maria Magdalena Robijn, weduwe van Hendrik Dietz, geboren te Pasoeroean 15 Sept. 1816, overleden aldaar 22 Mei 1910, nat. merk. dr. van Johan Nicolaas  en de vrije inlandse vrouw Nasia. Uit dit huwelijk zijn voor zover bekend 9 kinderen geboren, waaruit nakomelingen nog in leven zijn.

Oorlog via internet?

Nu de Amerikaanse regering overgegaan is tot het sluiten van websites die illegale downloads faciliteren, dreigt een ware internet-oorlog. Vooral de hackersbeweging Anonymous laat van zich spreken. Na het uit de lucht halen van Megaupload.com legde ze diverse websites van Amerikaanse instanties (o.a. FBI en Justitie) plat. De steun voor de Amerikaanse wetsvoorstellen die websites willen aanpakken smolt opeens als ijs voor de zon. Wel wat laf, maar ook weer goed. Ook al zal het maar tijdelijk zijn. Nu ben ik niet gecharmeerd van de werkwijze van Anonymous. Die heeft m.i. een contraproductief effect. De Amerikanen worden alleen nog bozer. En boze Amerikanen denken helemaal niet meer na.  Beter is het wanneer andere belangrijke websites net als Wikipedia op zwart gaan staan uit solidariteit. De invloed van de Amerikaanse overheid vind ik erg beangstigend. Het feit dat er zo blind achter het feodale Amerika wordt gehold door landen die cultureel en moreel zich veel verder ontwikkeld hebben, vormt een regelrechte bedreiging voor nota bene hun eigen vrijheid. Ik schrik van de manier waarop de verkiezingen daar verlopen. Er wordt voornamelijk met modder gegooid en mensonterende uitspraken over concurrenten gedaan. Hoe het land zelf gered moet worden, wordt nauwelijks besproken. Dat belooft wat als er een nieuwe president komt. Er zijn legio Amerikaanse websites, die hier verboden zouden moeten worden. Er zijn zelfs sites die beschrijven hoe je het beste Obama kan ombrengen. Dat mag allemaal wel, downloaden niet. Erg hypocriet.

TVoH : Iris terecht winnaar!

Het is feest in Drachten. Gisteravond is Iris Kroes winnares geworden van The Voice of Holland. Terecht, want ze was weer ijzersterk en ging weer een stapje hoger. Dat kan ik niet zeggen van Chris Hordijk, die vorige week nog een koerswijziging liet zien. Hij bleef dit keer toch steken in zijn vertrouwde, veilige manier van zingen. Het optreden van Paul was, zoals te verwachten, weer hetzelfde met als afsluiting een enorme blamage : wat kan die Paul vals zingen! De uitschakeling van Sharron en  Charlie kreeg zodoende alsnog een bittere nasmaak. Nogmaals, in een revue, musical of iets dergelijks zal Paul misschien nog passen. Maar 'The Voice' is hij geenszins. Iris deed het met haar stem. Ze had geen dansers en andere tierelantijnen nodig om haar kwaliteiten te verdoezelen. Eenvoud met een prachtige stem.

Deutschland über alles??

Twee Nederlandse journalisten moeten in Duitsland voor de rechter verschijnen. Ze hebben tijdens een bezoek aan de Nederlandse oorlogsmisdadiger opnames gemaakt met een verborgen camera. De twee moeten terechtstaan wegens inbreuk op de privacy van oorlogsmisdadiger H. Boere. Zoals zoveel Nederlandse oorlogsmisdadigers, is ook SS'er Boere na de oorlog naar Duitsland gevlucht. Daar leidt hij net als de rest ongestraft een vrij leven. Ondanks de 'Wiedergutmachung' blijft dit soort misdadigers buiten schot. Een gemis in de Duitse politiek. Hoe het zit met de privacy van de slachtoffers van Boere en hun nabestaanden, rept de Duitse overheid met geen woord. De nabestaanden zijn levenslang gestraft, Boere wordt beschermd. De twee journalisten gaan naar Duitsland, want dat hebben we met elkaar afgesproken.Oorlogsmisdadiger Boere, die zegt geen spijt te hebben van zijn daden, blijft in Duitsland. Zolang dit soort mensen door Duitsland beschermd wordt, is de oorlog niet over.

Suzuki Barry Sheene gekocht

Vanmiddag liep ik in een kringloopwinkel zowaar tegen de Suzuki van good old Barry Sheene aan! Dat ding was te koop voor nog geen 5 euro. Ik heb de doos waarin de motor was verpakt toch maar eerst goed gecontroleerd. Zo op het oog waren alle onderdelen aanwezig, inclusief twee slicks en de stickers. De RG500 brengt me terug naar de jaren 70, waarin Sheene twee keer achtereen het wereldkampioenschap wist te behalen in de halve liter klasse : 1976 en 1977. Vooral de tweede keer was een extra groot feest, want onze Ben werd een paar maanden later geboren. Het was in die tijd de meest krachtige watergekoelde 500 cc tweetakt viercilinder met 125 pk aan het achterwiel. De motor woog 135 kg en kon probleemloos 13.000 toeren/minuut draaien. Van 0 naar 100 in 2,8 seconden en van 0 naar 200 in slechts 8,9 seconden. Deze motor is in dezelfde kleurstelling ten tijde van de Paul Richard Grand Prix van 1977 : rood-wit, de kleuren van sponsor Suzuki Groot Brittannië. Ik ben benieuwd hoe de bouw gaat verlopen. Ik heb namelijk niet eerder een complete motor met lijm gebouwd.....

Hartfalen

Vanmorgen, tegen het eind van de ochtend, werd ik onverwacht geconfronteerd met een levensbedreigende situatie. Vlak voor het Medisch Gezondheidscentrum  was een man onwel geworden en gevallen. De hulpdiensten waren snel ter plaatse net als de politie. Op straat werd het slachtoffer in kou en regen gereanimeerd. Hopelijk heeft men zijn leven kunnen redden.

Genealogie familie (von) Sebo -1-

Luitenant Kapitein Detlef von Sebo

Omdat velen het jammer vonden dat de berichten over de oorsprong van de familie Sebo verdwenen zijn, heb ik besloten ze opnieuw te publiceren. De afgelopen periode ben ik op zoek gegaan naar de informatie, die ik verzameld had en de boel weer op een rij gezet. Hier en daar heb ik zaken bijna letterlijk overgenomen uit oude registraties waaronder die van de Nederlandsche Leeuw, een tijdschrift op het gebied van genealogie en heraldiek, dat sinds 1883 verscheen. Ik heb uiteraard ook gegoogled en geprobeerd wat Duitse historische gegevens te vinden. De teksten die ik vond waren wat lastig te lezen, vanwege het oude lettertype. Dat heb ik ooit op school moeten leren lezen, maar dat is al weer zo lang geleden. Toch is het behoorlijk spannend om opeens de naam Sebo te zien verschijnen.

Algemeen.

De naam Sebo is naar alle waarschijnlijkheid ontstaan, nadat een Hongaarse soldaat genaamd Szabo, in dienst van het Spaanse leger (Alva, 80 jarige oorlog), zich in de omgeving van Hannover (Duitsland) vestigde. Nadien is de naam van Szabo ( in Hongarije verbonden aan het vak / de gilde kleermaker) veranderd in Sebo. Het geslacht Sebo heeft een militaire en een administratieve achtergrond. Niet alleen in Europa, ook in Amerika zijn gevallen bekend waarin de naam Szabo gewijzigd is in Sebo.

Johan Jobst Sebo,geboren 16??. Militaire loopbaan :  8 Aug. 1689 kapitein-luitenant, in het regiment Herleville, 27 Dec. 1695 kapitein in het regiment von Weyhe, na 1705 majoor, 14 Oct. 1709 Iuitenant-kolonel, 8 Juli 1720 kolonel in het regiment 5b. Overleden te Stade in 1729. Hij was gehuwd met Eleonore Christina Andrae, die na zijn overlijden hertrouwde met den luitenant-generaal G.E. von Middachten.

Uit het huwelijk van J. J. Sebo en E. C. Andrae : Detlef von*)  Sebo, die geboren werd te Stade of Buxtehude, dan wel te Horneburg of Bremervörde omstreeks 1722. In 1739 trad hij in dienst van het Hannoversche leger (infanterie);  op 17 Sept. 1741 werd hij vaandrig, op 28 Sept. 1746 luitenant en op 4 Oct. 1757 kapitein-luitenant. Bij zijn benoeming tot kapitein op 19 Dec. 1758 werd hij van het regiment 5a naar dat van 7a overgeplaatst. Hij huwde omstreeks Aug. 1753  tegen de wens van zijn moeder en het verbod van zijn chef, kolonel Von Grote, in het buitenland heimelijk met Lucia Dorothea Prediger, vermoedelijk geboren te Verden. Voor dit feit stond hij voor de krijgsraad terecht, die hem bij vonnis van 18 Aug. 1753 tot ontslag uit het leger veroordeelde. Echter, het vonnis werd door Koning George 11**) in een lichte straf gewijzigd.
Detlef von Sebo werd in 1773 gepensioneerd en bleef te Hameln wonen alwaar  hij in 1779 overleed, bij zijn dood zeven kinderen nalatende, die aanvankelijk bij hun grootmoeder te Verden  verbleven. Over zijne nalatenschap ontstond een langdurig proces, dat later geregeld werd, waarbij elk der zes in 1799 nog in leven zijnde kinderen 26 Reichstaler, 25 Groschen en 3 Pfennig uitbetaald kreeg.

*) waarschijnlijk is zijn vader, J.J. Sebo, vlak voor zijn pensionering in de adel verheven vanwege zijn militaire verdiensten. Het kan ook zijn, dat Detlef in de adel verheven werd vanwege zijn verdiensten. Het was een gebruikelijk iets in die tijdsperiode in het Hannoverse leger. Registraties hiervan zijn mij niet bekend.

**) De Engelse koning George II werd geboren op 10 november 1683 als Georg August van Hannover. Hij was de zoon van George Lodewijk, in die tijd de erfprins van het Keurvorstendom Hannover, en van Sophia Dorothea van Celle. Koningin Anna van Groot-Brittannië, die in 1702 koningin was geworden, gaf George in 1705 de Britse nationaliteit.

Ons Stadhuisplein

Kale Streetcaster

Het Stadhuisplein hier in Lelystad behoort tot een van de saaiste en lelijkste plekken van de stad. De saaiheid wordt benadrukt door de verwachting die men normaal gesproken van een stadscentrum heeft. Een centrum moet gezelligheid uitstralen en een aantrekkingskracht uitoefenen op de bezoekers. Het mislukte Streetcaster project is het symbool van de saaiheid aldaar, in de vorm van een kaal stalen geraamte. Het begon met het faliekant verkeerd plaatsen van het scherm. Vergelijk het maar met een voetbalveld, dat aan de buitenkant van het stadion aangelegd is. Op voorhand gedoemd tot mislukken. Het scherm had volgens mij aan de overzijde van de huidige plaats geplaatst moeten worden, zodat vanaf de spaarzame horecabedrijven aan de kant van de Kroonpassage men zittend (en dus niet staand), eventueel ook droog en onder het genot van een drankje het beeld kan zien. Er zouden o.a. voetbalwedstrijden getoond worden. Maar om bijna twee uur lang op dat saaie plein te gaan staan is voor niemand aantrekkelijk. Afgezien van meneer Lely. Of was het grote scherm louter bedoeld voor de ambtenaren aan de overkant, zodat zij vanachter hun bureaus naar het scherm konden kijken? Nu heb ik begrepen dat de gemeente meer horeca om het plein wil. Meer terrasjes zou de boel daar al een stuk gezelliger kunnen maken. Hopelijk legt men nu de kille, zakelijke benadering eens opzij en gaat men met de juiste beleving tot een herinrichting over. Samen met wat meer groen en fleurigheid om de grijze grauwheid te verdoezelen, kan het Stadhuisplein een stuk aantrekkelijker worden. Misschien, heel misschien komen er dan ook toeristen. Ik beloof niets, want in het nieuwe deel is het ook niet bepaald gezellig winkelen. Op de meeste dagen probeert de wind het winkelend publiek uit de straten weg te blazen. Die ervaring had men in Almere al jaren geleden opgedaan.

Verblijf in Pecica

Tekening gemaakt door Olga

Na een discussie met de taxichauffeur kwam Olga's moeder weer terug. Ze begroette mij nogmaals heel enthousiast. Ze gaf me het gevoel alsof we elkaar al jaren kende. Ze liet me mijn slaapkamer zien en vertelde intussen dat Olga een dag eerder tevergeefs had staan wachten op het station van Arad. Even later kwam Olga's vader thuis. Weer volgde een joviale begroeting compleet met klapzoenen op beide wangen. Hij schonk iets te drinken voor mij in. We raakten al snel in gesprek met elkaar. Ondanks het feit dat hij geen vreemde taal sprak, begrepen we elkaar uitstekend. Sprekend over het werk dat ik deed stelde hij dat ik maar in Roemenië moest komen wonen en in Holland moest blijven werken. Omdat het gesprek erg vrolijk verliep, dacht ik dat hij een grapje maakte. Dus antwoordde ik, dat ik dat niet van plan was. Ik had toen niet echt de indruk, dat het een serieuze vraag was. Daar kwam ik later pas achter. Inmiddels was ik door het limonadeglas 'water' behoorlijk slaperig geworden. Het drankje bleek een zelf gebrouwen drankje (Tjuica of Palincä) te zijn met een enorm hoog alcoholpercentage. Voor iemand die nauwelijks alcohol nuttigt en er ook niet tegen kan een geweldige ervaring. Niet veel later arriveerde Olga en begroetten we elkaar voor het eerst in levende lijve. Lang hield ik het die middag niet vol. Ik viel in slaap...

Weer een oorlog

Ogenschijnlijk in stilte vindt op dit moment een oorlog plaats in het Midden Oosten. Om precies te zijn in Iran. Daar vindt een guerrilla plaats tegen hooggeplaatste functionarissen die betrokken zijn bij het atoomprogramma van het land. Ze worden stuk voor stuk standrechtelijk geëxecuteerd via doelgerichte aanslagen. Laatst plakte een terrorist op een motorfiets een magnetische bom op de auto van zo'n functionaris, met dodelijke gevolgen. Iran heeft inmiddels al een aantal drones neergehaald, die in hun luchtruim vlogen. Dat zijn onbemande (spionage)vliegtuigen, die gewapend zijn. Gezien de discussies op wereldniveau zou het kunnen zijn, dat Israël, gesteund door de VS en Groot Brittannië, achter de stille oorlog zit. De aanslagen tonen veel overeenkomsten met de wijze waarop Israël zijn Palestijnse vijanden uitschakelt. Critici, waaronder Rusland, vrezen een echte oorlog, als de manier waarop geageerd wordt tegen het atoomprogramma niet verandert. Iran echter is niet genegen zijn atoomprogramma stop te zetten en installaties te ontmantelen. Als reden geeft het land op, dat het kernenergie wil inzetten voor dagelijks gebruik. Met name Rusland wil dat de VS en Israël overgaan tot een dialoog met Iran. Zo'n dialoog wordt erg lastig als er al zoveel Iraniërs vermoord zijn. Iran als atoommacht zou het evenwicht in dat gebied verstoren. Maar dat geldt ook voor de guerrilla oorlog die nu gaande is.

Op of door het ijs

Een heel klein deel van het Bovenwater is van een dunne laag ijs voorzien. De meeuwen kunnen er al op staan. Eenden nog niet en zwanen helemaal niet. Beide zakken door het ijs. Of dat met het glasvezel ook het geval zal zijn, zal de tijd leren. Het grote bord aan de ingang van de wijk schreeuwt het uit : we kunnen eindelijk ja zeggen tegen glasvezel. Nee, mag trouwens ook. Ik ben benieuwd hoeveel huishoudens hier op de komst van glasvezel zitten te wachten. Daar staat en valt de komst mee.

Een fietsrek gemonteerd

Op haar nieuwe fiets wilde Sonja graag een rekje met een zogenaamde bakkersmand. Zo'n rekje zit voorop. Dat was op haar vorige fiets niet mogelijk. Die fiets had een verende voorvork. Oké, ik had ook een speciaal rek kunnen kopen dat louter aan het stuur en het balhoofd gemonteerd wordt. Los van de verende voorvork. Voor haar nieuwe fiets heeft ze eerst vooraf geïnformeerd naar de mogelijkheden. Er waren fietsenmakers die de klus niet aandurfden. De ander rekende een flink bedrag. 'Kan niet is dood', zei mijn mamma altijd. Dus zelf maar aan de slag. Ik heb eerst het rek goed bekeken en de mogelijkheid tot montage op de fiets. Ik zag geen enkel probleem. Het enige dat veranderd moest worden was de plaats van de koplamp. Een kwestie van de draden verlengen en de lamp met een aparte steun aan het rek monteren. Of anders een koplamp met batterij, dan ben je van dat dradengedoe af. Maar ja, de bediening van zo'n lamp vanaf het stuur is wel erg handig. Handhaven die lamp dus.
Sonja heeft een rek gekocht dat bij de kleur van de fiets past. Dus geen ordinaire zwarte, die je veel ziet. Al snel bleken de gaten van de steunen van het rek te klein te zijn. Dus kon ik het rek niet op de vooras schuiven. De beide gaten heb ik wat opgeboord. Daarna heb ik de koplamp verwijderd en het rek gemonteerd. Soms moet het stuur eraf om de koplamp te verwijderen. De verdwenen steun met ring die om de stuurpen zat, moet dan wel vervangen worden door enkel een ring. Daarna het stuur er weer op. Het opnieuw plaatsen van de koplamp duurde wat langer. Ik heb de draad verlengd (gesoldeerd en geïsoleerd) en de lamp op de nieuwe steun aan het rek gemonteerd. De koplamp wordt net als het achterlicht gevoed door de accu en heeft een geïntegreerde schakelaar op het stuur. Ik wilde dat alles zo laten. De hele operatie duurde bijna twee uur, inclusief een kop thee. En eerlijk gezegd begrijp ik niet, waarom de wielerspecialisten dit niet wilden doen. Later heeft Sonja een mooie (bakkers)mand gekocht, met een aluminium frame en een kunststof (op riet lijkende) bekleding. Die weerbestendige mand heb ik (diefstal bestendig) op het rek gemonteerd. Ik moet zeggen, het geheel ziet er netjes uit. Alsof de fiets zo compleet verkocht wordt.