Toen ik in militaire dienst was, marcheerden wij op de maat van de instructeur / sergeant. Die riep dan : "Links, links, links twee, drie, vier! Links, links, links twee, drie, vier!" enz. Ik begreep toen al niet waarom ie telkens met "Links" begon. Het leger is immers een rechts instituut. Vandaar dat in het leger voornamelijk rechtse mannen en vrouwen actief zijn. Ze geven er de voorkeur aan zich te conformeren aan de regels.
Zelf heb ik ook die voorkeur. Het geeft duidelijkheid en dat maakt mijn leven gemakkelijk. Ik ben niet iemand die regelgeving hanteert zoals het mij op dat moment uitkomt. Dus stop ik voor roodlicht ook als er verder niemand in de buurt is. Het is niet bij mij : rood betekent stoppen, behalve wanneer..... Tenzij er sprake is van een bijzondere (= nood) situatie.
Laatst hoorde ik een of andere therapeut beweren, dat mannen die rechts zijn echte mannen zijn. Watjes / mietjes zijn meestal niet rechts. Daar zijn ze te emotioneel voor (je weet wel : zielig dit, zielig dat). Als ik die stelling vergelijk met de mentaliteit binnen een leger, dan kan dat kloppen. Aan het begin van mijn diensttijd werden rekruten ontslagen met S5 (geestelijk instabiel), omdat ze huilden vanwege heimwee, gekke dingen deden (zoals met het hoofd tegen een muur knallen en/of vanwege de 'harde' behandeling door het kader. In onze ogen waren die rekruten mietjes, watjes. Het ging de jongemannen die zich hierdoor lieten afkeuren wel heel erg gemakkelijk af. Ze hadden blijkbaar de potentie van geestelijke instabiliteit ervoor, dus klopte de S5 in onze beleving. Wij kozen ervoor ons mannetje te staan en de dienst aan te gaan en af te maken.