Telkens weer moet ik lachen om de verhalen die hier de ronde doen. Vooral als ze om mij of ons gaan. Eigenlijk is er van mijn kant dan sprake van leedvermaak, omdat ik met degenen die ze verspreiden welgemeende medelijden heb. Ik onderhoud hier al 10 jaar het pleintje op het gebied van groen en (blad-) afval.
Er zijn hier een paar tuintjes die door de bewoners niet bijgehouden worden. Het interessante is dat een van hen mij daarvan de schuld geeft. Nu is het zo, dat ik hier enkel ons eigen tuintje onderhoud en verder niet. Tenzij mij gevraagd wordt iemands tuintje te doen. Om een beeld te geven van de betreffende bewoner : toen ik een keer bezig was, bedankte hij mij! En nu dus ben ik er de oorzaak van dat zijn tuintje een wildernis geworden is. De reden ervan is dat de bewoner kwakkelt met de gezondheid en niet bepaald populair is bij anderen. Dus hulp krijgen is ook lastig. Het is iemand van enkel negatief commentaar en een verbaal agressieve houding. Zelf de handen uit de mouwen steken, al was het maar koffie aanbieden, is er niet bij. Wat ik ook doe, het is telkens weer niet goed. Afgezien van die ene keer dat ik bedankt werd. Dat zal dan niet gemeend zijn.
Ik trek me er niets van aan. Als jochie raakte ik al snel gewend aan scheldpartijen, kritiek enz. Ik heb een dikke en gladde huid gekregen en laat zodoende veel van me afglijden. Die kwaliteiten kwamen goed van pas als leidinggevende en projectmanager. Er wordt altijd over je geouwehoerd. Dat deed ik zelf ook over mijn leidinggevenden. Ergo : no problem!
Er loopt hier een kat van een bewoner rond, die de boomspiegels als kattenbak gebruikt. Het enige wat ik doe is de boel opruimen vanwege de stank en vliegen en proberen dat beest bij de bomen weg te houden. Nee, niet met een geweer. 😂 Met speciale korrels. Ze ruiken heel erg naar knoflook. Net alsof er Italianen onder die bomen gezeten hebben. 😁 Ik ga over die kat geen discussie beginnen met de eigenaar. Onze Tom zal ook wel ergens tot last geweest zijn. Ondanks dat ie een bak thuis had staan.