Ik geef direct toe dat ik zo mijn bedenkingen had. Immers, de twee kids waren volop in hun tienertijd en ik raakte steeds meer gewend aan de hoge mate van vrijheid. In een ultieme poging het vooronderzoek in mijn voordeel te beslissen, legde ik de kwestie aan de kids voor. Maar beiden vonden het een heel erg leuk idee! Zelfs toen ik tegen de oudste zei, dat hij zijn grote tuinkamer moest delen. "Geen probleem, als er maar een geluiddichte wand in komt", was zijn reactie. Drie tegen een twijfelende een. Ergo : werk aan de winkel. Tijdens de zwangerschap werden wij erg gehinderd door het resultaat van een vruchtwaterpunctie in een ziekenhuis in Utrecht. Er klopte iets niet met de chromosomen, zo werd medegedeeld. Wat het precies was werd ons niet medegedeeld. Dat gedoe was nogal verontrustend en er kwam pas een eind aan toen een betrokken stagiaire uit Canada ons speciaal opzocht en vertelde dat zij het hele chromosomen gedoe onzin vond. Het ging erom dat men in Utrecht een dergelijk patroon niet eerder had gezien en dat het geen enkel risico voor het kind behelsde.
Op een zonnige zondagmiddag zat ik in een luie stoel en vroeg aan Robert wat zijn moeder boven aan het doen was. Hij zei nogal droogjes : "O ze is iets met persweeën of zo aan het doen." Ben pakte direct zijn windsurfspullen en verdween. Die heeft niets met bloed en zo. Ik belde de verloskundige en vrij snel na haar komst werd Mike geboren. En ik was en ben nog steeds heel blij met hem. En wat die ene vreemde chromosoom betreft : hij is zo atechnisch als ik weet niet wat. Zijn komst vond plaats in een voor mij wat nare periode. Mij was ontslag aangezegd. Maar de komst van Mike gaf mij een impuls om lekker verder te gaan. Ik begon dat jaar een eigen bedrijf op het gebied van Advies en Management. Mike, gefeliciteerd jongen!