Een paar caravans verderop verblijft een jong stel met een piepjonge baby van 8 weken. Ze hebben de caravan geleend van een broer van de jonge vader. Ze kamperen voor het eerst. Een beetje vreemd om zoiets te gaan doen met een baby. Dat kleine ukkie heeft immers qua temperatuur een stabiele omgeving nodig. Het huilt geregeld. Gisteren zijn ze weer vertrokken, nadat de broer de caravan heeft opgehaald. Het kamperen is ze zwaar tegengevallen. Gek hè? In zo'n situatie is een huisje comfortabeler.
Op de camping fungeer ik soms als praatpaal, of luisterpaal want ik beperk me vaak tot 'hummen' als blijk van instemming en/of dat ik luister. Zo vernam ik van een timmerman over zijn plotselinge ontslag na ruim 20 jaar trouwe dienst. Later is hij volledig afgekeurd, vanwege vergroeiingen aan zijn handen en polsen. Vooral de financiële terugval naar 70% van zijn salaris, is hem zwaar tegengevallen. Hij licht zijn eigen doopceel en bespaart daarmee mij een afwas. Een Duitse vertelde mij hoe lastig het is om als voormalige 'Ossie' (bewoner van Oost Duitsland) werk te vinden in het westen van haar land. Haar afkomst leidt vaak tot discriminatie. Ze heeft aanvullende opleidingen gedaan, omdat men beweerde dat die van haar ontoereikend waren. Maar de extra diploma's hebben nog steeds niet tot een baan geleid. Dit jaar ontbreekt een aantal vaste gasten. De lichamelijke conditie staat het niet meer toe om op de camping te verblijven. En een dochter van een echtpaar is door haar man in de steek gelaten. Met achterlating van een baby. "Als aandenken aan een overspelige, laffe vent", aldus boze moe, die zo te horen geen leuke oma voor de kleine ('hij lijkt op zijn pa') zal zijn. Weer een kandidaat voor Het Familiediner.