Vanmorgen stapte ik eindelijk weer eens op de motor om richting de boomgaard te rijden. Het was bewolkt en men voorspelde flinke buien, waarvan sommige met onweer en windstoten. Toch maar op de motor om dit jaar voor het eerst te gaan plukken. Gisteren heb ik alvast e.e.a. gecontroleerd en voorbereid. Ik ben met de motor begonnen. Die heeft zo'n 4 weken stilgestaan. Maar dat beest gaf geen enkel probleem. Van een paar kromme tentharingen heb ik haken gebogen. Daar kan mijn rugzak aan opgehangen worden aan de kist. Zonnebrandolie, een drinkfles, lunchpakket, korte broek, zonneklep, regenkleding ja, ja, ik moet op bijna alles voorbereid zijn.
In de boomgaard werd ik zoals gebruikelijk hartelijk ontvangen. Bekende en nieuwe gezichten kwamen voorbij. Samen met Ronald pakten we stipt 8 uur een trein met drie kisten. Even later kwam een tweetal tieners aan, die ons gingen helpen. Even maar, want ze wachtten op de hoogwerker. Eén van hen vroeg ons waarom we hier aan het werk waren. Ze had namelijk zelf liever ander werk gedaan, in een supermarkt. Maar omdat er geen vacatures waren, is ze door haar ouders de boomgaard ingestuurd. Ze had er eigenlijk helemaal geen zin in. De ander is uit vrije wil gekomen en keek aanzienlijk vrolijker. Niet veel later verdwenen de twee meiden naar de hoogwerker en plukten Ronald en ik er vrolijk op los. Het leek alsof we de enigen waren die plukten. Voor de koffiepauze, om 10 uur, betrok de lucht en begon het zachtjes te regenen. We trokken de regenpakken aan en ik kon mijn zuidwester inwijden. Toen we voor de koffiepauze bijeen kwamen, stroomden de plukkers overal vandaan. Na de koffie hield het op met zachtjes regenen. Toch plukten we vrolijk verder, want de regenkleding voldeed prima. Tijdens de lunchpauze (met lekkere warme groentesoep) kregen we te horen dat het minstens tot 2 uur zou blijven regenen. Daarna zou het een halfuurtje droog zijn en dan zou het opnieuw gaan regenen. De baas stelde ons voor de keus : wachten en om een uur of twee weer verdergaan, of stoppen. Dat laatste kon want volgens de bedrijfsleider waren we voor op de planning. De meesten kozen ervoor om te stoppen. Ik ook, want ik werk in principe tot een uur of 3. Dus reed ik in de stromende regen weer naar huis. De pluk-kop is eraf.
In de boomgaard werd ik zoals gebruikelijk hartelijk ontvangen. Bekende en nieuwe gezichten kwamen voorbij. Samen met Ronald pakten we stipt 8 uur een trein met drie kisten. Even later kwam een tweetal tieners aan, die ons gingen helpen. Even maar, want ze wachtten op de hoogwerker. Eén van hen vroeg ons waarom we hier aan het werk waren. Ze had namelijk zelf liever ander werk gedaan, in een supermarkt. Maar omdat er geen vacatures waren, is ze door haar ouders de boomgaard ingestuurd. Ze had er eigenlijk helemaal geen zin in. De ander is uit vrije wil gekomen en keek aanzienlijk vrolijker. Niet veel later verdwenen de twee meiden naar de hoogwerker en plukten Ronald en ik er vrolijk op los. Het leek alsof we de enigen waren die plukten. Voor de koffiepauze, om 10 uur, betrok de lucht en begon het zachtjes te regenen. We trokken de regenpakken aan en ik kon mijn zuidwester inwijden. Toen we voor de koffiepauze bijeen kwamen, stroomden de plukkers overal vandaan. Na de koffie hield het op met zachtjes regenen. Toch plukten we vrolijk verder, want de regenkleding voldeed prima. Tijdens de lunchpauze (met lekkere warme groentesoep) kregen we te horen dat het minstens tot 2 uur zou blijven regenen. Daarna zou het een halfuurtje droog zijn en dan zou het opnieuw gaan regenen. De baas stelde ons voor de keus : wachten en om een uur of twee weer verdergaan, of stoppen. Dat laatste kon want volgens de bedrijfsleider waren we voor op de planning. De meesten kozen ervoor om te stoppen. Ik ook, want ik werk in principe tot een uur of 3. Dus reed ik in de stromende regen weer naar huis. De pluk-kop is eraf.