De afgelopen week heb ik al aardig wat leuke kerels ontmoet. Met sommigen heb ik wat gedold als voorspel. Maar daar bleef het helaas bij. Geen van hen begreep mijn geurende noodkreet : "Ik wil seks!!" Een paar van hen bleek geholpen. Dus hun houding begrijp ik dan wel. Ze noemen het geholpen, maar ze zijn gecastreerd. Dat heet dus helpen. Ze helpen je dan van je testikels af, de leukste bagage die je als reu in je buikzakje bij je draagt. Mijn oppas-baasje is ook geholpen. Hoe ik dat weet? Ook hij dolt alleen maar wat met mij. En verder gebeurt er niets. Ik wil seks!!! Wat ik eigenlijk niet wilde was zwemmen. Maar vandaag heb ik zowaar een paar rondjes in het meer gezwommen. Goed hè voor een hond die voorheen direct zijn poten in het zand zette, zodra ie in de buurt van water kwam. Maar mijn oppas-baasjes zijn erg geduldig, lief en.... doorzetters. Zo is het hen gelukt mij zover te krijgen. Ik kreeg een applausje van omstanders, die van mijn watervrees op de hoogte waren. Zo, en nu maar thuis flink oefenen. Thuis, want mijn echte baasje komt mij vandaag ophalen.