Volgens mij heb ik het nooit gehad over de Duitse muziek. Ik ben opgegroeid met Conny Froboes, Freddy Quinn met zijn zeemansliedjes, Peter Maffay en later ook Gerhard Wendland (Tanze mit mir in den Morgen), der Heino en die Nicole. Sommige Duitse liedjes waren minder leuk. Dat vertelde men mij toen, na de oorlog. Die waren namelijk afgeleid van de Duitse soldatenliedjes en die riepen nare herinneringen op bij veel mensen. Het liedje van Juliane Werding midden jaren 80 mag er wel zijn : Stimmen im Wind.