 |
| Weer rustig na de aanval |
 |
| In de middag, weer hersteld |
Deze week logeert ze weer bij ons. De oude dame Funny. Weduwe van Floyd. Ze is merkbaar oud aan het worden. De laatste tijd heeft ze last van epileptische aanvallen. Ze eet ook niet zo goed meer. Ze is erg kieskeurig. Ze zakt ook geregeld door haar achterpoten / -lijf. Arm beestje. Vanmorgen maakte ze ons wakker. Nou ja, ze maakte Sonja wakker, die op haar beurt mij deed ontwaken (gááááp). Toen ik slaperig beneden kwam lag Funny wat ongelukkig op haar kussen. De vloer was drijfnat, want ze had haar waterbak omgegooid. En ze had zelf ook e.e.a. laten lopen. Slappe sluitspieren dus. Haar ogen draaiden wild rond en haar kop schudde heen en weer. Dus waren Son en ik vanmorgen om kwart voor vijf in de keuken bezig. Het duurde bijna anderhalf uur voordat Funny weer rustig was geworden en kon gaan liggen. 's Middags was ze weer hersteld van de aanval. Een dag of wat eerder had ze een enorme kuil onder een struik in de tuin gegraven. Ik dacht eerst dat Tim stiekem een hut had willen bouwen. Maar de afdrukken in de aarde verraadde de graver : een hond. Volgens haar baasje heeft Funny nooit eerder een kuil gegraven. Misschien was ie wel voor haar zelf. Om zich rustig terug te trekken in afwachting van haar dood. Wie zal het zeggen? Overdag ging het weer met Funny. Al kan je wel aan haar merken, dat ze steeds wankeler op haar pootjes staat.
