Met open vizier

Als ik veranderingen binnen een organisatie moest doorvoeren, dan maakte ik gebruik van een bepaalde methodiek. Die hield o.a. in dat ik eerst de huidige situatie in kaart bracht. Met daarbij de knelpunten en eisen en wensen. Ook de gewenste, nieuwe situatie beschreef ik. Het rapport werd afgesloten met conclusies en aanbevelingen. In de bijlage vermeldde ik met wie, wanneer en waarover ik gesproken heb ten behoeve van het onderzoek. Soms leverde dat pijnlijke situaties op voor de betrokkenen. Bijvoorbeeld toen duidelijk werd dat in bepaalde bedrijfsprocessen flinke hiaten zaten, die tot forse (soms miljoenen euro's) verliezen leidden. De betrokken managers voelden zich bedreigd en bedreigden op hun beurt mij. Tja, eerlijkheid en openheid is soms erg lastig. Maar dat hoort erbij als je jezelf en de anderen dagelijks recht in de ogen wilt kijken. Vaak wordt vergeten dat het om het handelen van personen gaat en niet om de persoon zelf. Gelukkig had ik in alle gevallen de opdrachtgever / directie achter me staan. Als ingehuurd deskundige nam ik soms de vrijheid om ook hen subtiel de les te lezen. Immers, veel misstanden binnen een bedrijf zijn door de jaren onder hun leiding  gegroeid en gedoogd. Dus naar beneden wijzen of trappen ('iemand functioneert opeens niet goed') is wel gemakkelijk, maar niet terecht. De hand in eigen boezem durven steken is iets wat niet iedereen gemakkelijk afgaat.Maar als je veranderingen wilt aanbrengen, ontkom je niet aan enig zelfreflectie en correctie.