Sommige mensen kijken mij verbaasd aan als ik hen vertel dat ik appels pluk. Ik zie ze vaak denken : 'wat is daar nou aan?' en soms zeggen ze dat mij ook. Misschien moet ik een andere woordkeus toepassen. Het is net als die metselaar die, werkend aan een renovatie, vindt dat hij de hele dag stenen op elkaar plakt met cement. Dat lijkt me ook erg saai. Dat is net als 'appels plukken'. Maar de meer bevlogen metselaar zegt : "Ik help mee het imago van de stad te verbeteren." Appels plukken doen we vaak in groepjes van vier of twee. Tijdens de pluk wordt van alles en nog wat besproken. Vaak op humoristische wijze, soms serieus. De gesprekjes en op- en aanmerkingen leveren veel stof tot nadenken op. Nadenken over je eigen en andermans situatie. Over het leven in het algemeen met al z'n ups en down en dat van mezelf in het bijzonder. Elke dag hoor ik weer iets nieuws en bijzonders dat uit de rugzakken van mijn collega's komt. En elke dag weer leer ik in de boomgaard. Over anderen en mezelf. Vanuit die beleving gezien is het geen punt, wanneer het de hele dag regent of dat je de hele dag in de zware klei ploetert. Dat zijn slechts bijverschijnselen. Appels plukken is een bijzondere cursus, die je niet alleen leuke contacten, maar ook waardevolle informatie oplevert voor je eigen welzijn. En dan word je er ook nog eens voor betaald.
