 |
| In gesprek met tante Mien |
 |
| Jan, Petra, Wilma, Sonja, Erna en tante Mien |
 |
| Son en Petra bij de foto van oom Frans Slingerland |
Gisteren, zaterdag, zijn Sonnepon en ik naar Zoeterwoude gereden. We zouden daar de expositie over bijzondere bewoners van het dorp gaan bezoeken. We hadden afgesproken met Petra en Jan. Die hadden op hun beurt ook tante Mien en haar beide dochters, Wilma en Erna, uitgenodigd. Het toeval wilde dat we rond de afgesproken tijd (11.00 uur) bij de toerit van de locatie elkaar troffen. In de kleine ruimte van een voormalige PTT centrale, hebben we de expositie bekeken. Uiteraard lag het accent op opa Slingerland. Maar er hing nog een familielid aan de muur : Frans Slingerland. Oom Frans was de laatste schillenboer van Zoeterwoude, die met paard en wagen langs de deuren ging. Een attente gastvrouw liet ons weten dat Aad Slingerland ook aanwezig was. En zo ontmoetten we zowaar neef Aad, een vrolijke, sportieve man, met zijn partner. Hij had twee schilderijen beschikbaar gesteld voor de expositie.
Een uur later arriveerden tante Mien, Wilma en Erna. Na een hartelijke begroeting, Son en ik hadden beide nichten al meer dan 30 jaar niet gezien, gingen ook zij eerst naar binnen. Buiten werden Jan en ik door een zeer aardige vrouw verwend met informatie, koffie en koek, waarvan het recept geheim is (smaakte overigens prima). Toen de dames weer terugkwamen hebben we flink bijgepraat. Het weer werkte mee, al bleef de zon wat haperen. Na zo'n twee uur vol gezelligheid splitste de groep zich. Tante Mien reed met haar beide dochters terug richting de Betuwe en wij werden door Jan en Petra naar de Zijl gedirigeerd, om daar een eindje te gaan varen. Spannend, want ik word in bad al zeeziek... Maar daarover later meer. -wordt vervolgd-
Gisteren, zaterdag, zijn Sonnepon en ik naar Zoeterwoude gereden. We zouden daar de expositie over bijzondere bewoners van het dorp gaan bezoeken. We hadden afgesproken met Petra en Jan. Die hadden op hun beurt ook tante Mien en haar beide dochters, Wilma en Erna, uitgenodigd. Het toeval wilde dat we rond de afgesproken tijd (11.00 uur) bij de toerit van de locatie elkaar troffen. In de kleine ruimte van een voormalige PTT centrale, hebben we de expositie bekeken. Uiteraard lag het accent op opa Slingerland. Maar er hing nog een familielid aan de muur : Frans Slingerland. Oom Frans was de laatste schillenboer van Zoeterwoude, die met paard en wagen langs de deuren ging. Een attente gastvrouw liet ons weten dat Aad Slingerland ook aanwezig was. En zo ontmoetten we zowaar neef Aad, een vrolijke, sportieve man, met zijn partner. Hij had twee schilderijen beschikbaar gesteld voor de expositie.