Op het voormalige werkeiland zag ik een voor mij oude bekende staan. Een Volvo 544, oftewel een Kattenrug. De vader van een jeugdvriend van mij runde jarenlang een garage in Zoeterwoude. Ooit begonnen als fietsenmaker gingen zijn activiteiten na de oorlog over in auto's. Hij was dealer van het Oost Europese automerk Skoda en het Oost Duitse Wartbug. Ik kan me nog herinneren dat hij furieus de Skoda de showroom uitsmeet, omdat het nieuwste model van de Octavia een rijdende badkuip bleek te zijn. Meneer Reys besloot over te stappen op het Zweedse merk Volvo. Dankzij mijn vriend Ambroos, die inmiddels zijn rijbewijs had, heb ik een aantal keren zonder rijbewijs mogen rijden in de Kattenrug en de Amazon. Erg leuk natuurlijk, al gaf het schakelen met de lange pook mij wat problemen. Net als later in de Opel Kadett, mijn lesauto. De Kattenrug waarin ik gereden heb was beige van kleur. De wagen op het Werkeiland is bruin. Hier en daar zelfs roestbruin, maar wat wil je. De auto dateert uit maart 1962 en heet volgens de fabriek en commercie PV544 C. Ik heb ook nog het genoegen mogen smaken om de luxe 6 cilinder mee te mogen rijden. En niet te vergeten de sportwagen van The Saint, de P1800. Wat een sensatie. En toch... In 2006 heb ik weer in zo'n Volvo mogen rijden. Een aanzienlijk jonger model. Ik vond het ding maar erg wazig sturen en ik voelde me wat verlaten in de enorme ruimte van die stationwagen.
Deze oude schobbejak rijdt op LPG. Lekker goedkoop dus voor een oldtimer. Maar hij zal wel hier en daar onder handen genomen moeten worden, anders komt ie niet meer door de APK. En dat zou doodzonde zijn.
