DNA onderzoek is een prachtig middel om misdaden op te lossen. Helaas moet er meer bewijs zijn om iemand te kunnen veroordelen. in sommige gevallen komt mij dat vreemd over. Zoals in een zedenzaak, als bijvoorbeeld spermasporen aangetroffen zijn in het lichaam van het slachtoffer. Die zijn daar toch niet per ongeluk ingewaaid of zo?
Soms verklaart een verdachte dat ie al heel lang een geheime relatie had met het slachtoffer. Dat kan, maar als je dan niet eens weet wanneer ze jarig is of wat haar lievelingseten en/of kleur is of niet weet waar ze werkt, dan komt zo'n geheime relatie nogal onwaarschijnlijk over. Een grootschalig DNA onderzoek heeft ertoe geleid dat de moord op Marianne Vaatstra opgelost lijkt te gaan worden. Veel hangt af van de verdachte. Het onderzoek heeft wat mij betreft aangetoond, dat iedereen zijn DNA zou moeten afstaan. Dat zou veel speurwerk schelen en de onzekerheid bij slachtoffers en/of betrokkenen van korte duur kunnen maken. Maar er zijn mensen die niets voelen voor het afstaan van hun DNA. De meesten geven hun privacy op als reden. De rest is crimineel (denk ik).