Lichtenvoorde voorbij

Zo'n twee weken geleden reden we in de Achterhoek over de N18. Een groot ANWB bord gaf aan dat we rechtsaf moesten om Lichtenvoorde te bereiken. Je weet wel, dat pittoreske plaatsje in de Achterhoek. Ik draaide het raampje van de auto open en schreeuwde oerend hard (je moet je hier uiteraard wel Normaal gedragen) : Fons Spekschoor!!! Maar wederom geen respons van good old Fons, al moet ik zeggen dat 80 km/uur een behoorlijke snelheid is. Maar misschien werd mijn kreet overstemd door de geluiden van de komende Zwarte Cross. Overigens kreeg ik wel een berichtje van hem dat ie daar nog steeds woont. Maar wat de ex 44ste Painfbatter daar uitspookt heeft ie me niet verteld. Eerlijk gezegd weet ik niet eens meer wat zijn functie bij het 44ste was. Boordschutter of was het de Mag? Sjouwen met zo'n mitrailleur zou wel iets voor Fons geweest kunnen zijn. Soms kon ie flink mopperen. Maar dan mopperde iedereen. Sjouwen met zo'n zwaar ding leek me wel wat voor Fons. Hij leerde me zelfs wat Achterhoeks. Dat was toen ik last had van diarree. Hij stelde me een vraag, waar ik met mijn uitgebreide talenkennis niks mee kon. Iets met 'pien in de boek' of  'in de broek'. Wat het laatste betreft : in militaire dienst kon je van alles verwachten. In gewoon Nederlands bleek het  'Heb je pijn in je buik?' te zijn.
Het kan zijn dat ie stiekem de laptop van een van zijn kinderen gebruikt heeft om mij een teken van leven te sturen.  Een week later reden we daar weer en toen was het een drukte vanjewelste. Ik ben een keer naar de Zwarte Cross geweest. Dat was dolle pret. Niets moet, alles mag, zolang het maar met vermaak en ontspanning te maken heeft.