Kleine meisjes worden groot. En opstandig. Fenna geeft tegengas als ze gecorrigeerd wordt. Dat doet ze door na een correctie op enige afstand te gaan blaffen. Ze trekt er een kop bij die aan duidelijkheid niet te wensen overlaat : ik ben het er niet mee eens! Ze is ook dagelijks haar grenzen aan het aftasten en verleggen. Althans dat laatste probeert ze, maar bij ons is een grens een grens. Klaar uit.
Overdag heeft ze zo haar momenten dat ze flink stoom moet afblazen. Als die opgezouten energie moet er dan uit. Ze rent als een dolle heen en weer. Vooral hoog gras maakt haar super actief. En natuurlijk andere honden. Ook al doen ze nog zo lelijk tegen haar, Fenna weet altijd weer hoe ze haar soortgenoten moet benaderen. Wat een slijmjurk is ze soms!
Ze is haar melkgebit kwijt. Eten gaat niet zo goed. Ze geeft nauwelijks aan dat ze trek heeft. En als het klaar gemaakt wordt, toont ze weinig interesse. Maar al met al eet ze wel goed. Al laat ze nog steeds een paar brokjes in de bak achter. Zondag heeft ze een lange rit met de auto gemaakt. Op de heenweg naar Arnhem was ze erg onrustig. Bij Jacques heeft ze zowaar wat liggen slapen. Het lopen door het sombere gebouw vond ze niet leuk. In het appartement van Jacques was ze wel op haar gemak. Ze liet zich aanhalen en was opvallend rustig. Op de terugweg lag ze ontspannen op de achterbank. Ze heeft inmiddels ook kennisgemaakt met een kat die op haar af kwam. Ze heeft nu meer respect voor die dakhazen gekregen. Ze slaapt nu in de keuken. Het deurtje van de bench blijft open, maar het hek dat de keuken van de huiskamer scheidt, gaat wel dicht. Ze vindt het prima zo. Overdag slaapt ze met een wakend oog. Zodra een van ons de kamer verlaat komt ze van haar plaats om te kijken wat er aan de hand is. Fenna is erg aan Sonja gehecht. Dat is een ding wat zeker is. En voor de rest is ze een lief, aanhankelijk beestje. Ze kan buiten los lopen, want ze let goed op en luistert goed.