Tijdens het verjaardagsfeest van mijn grote zus Hanny, sprak ik uitgebreid met een echtpaar waarvan de man een voormalige vriend van wijlen mijn zwager Jan was. De vrouw, Anneke, is een paar jaar ouder dan ik. Beiden hebben op de lagere school aan de Kastanjelaan gezeten. Al pratend over van alles wat maar met Leiderdorp te maken had, kwamen we op de sloop en herbouw van de lagere school terecht. En toen vertelde Anneke mij iets zeer interessants. Ze had net als ik een uitgesproken hekel aan die school. Die werd veroorzaakt door twee leerkrachten. Toen ze namen van de beide leerkrachten noemde ging er een gevoel van herkenning door mij heen. Anneke bleek namelijk de zelfde ervaringen als ik te hebben met dat stel. Ze was ook linkshandig en had ervaren dat die 'aangeboren afwijking' hardhandig werd afgeleerd. Ze gruwde ook van de op militaire leest geschoeide discipline die de hoofdonderwijzer, meneer Hoed*) erop na hield. Zowel hij als juffrouw Hamerding*) kwamen geregeld agressief uit de hoek. Slaan, zowel met de vlakke hand als met de liniaal, in je oren schreeuwen en aan de oren trekken waren hun favoriete strafmethoden. Vaak dacht ik in dergelijke situaties : "Waarom zegt u dat nou niet gewoon tegen mij?" Toen ik Anneke's verhaal aanhoorde voelde ik me behoorlijk opgelucht. In de loop der tijd begon ik te twijfelen aan mijn eigen ervaringen. Maar nu dacht ik : "Zie je nou wel, het was toch allemaal echt gebeurd!"
En dat geldt ook voor het vervolgonderwijs op de Mulo in Leiderdorp. De hoofdonderwijzer, meneer Grouweveld*) sloeg ook geregeld (bij voorkeur op het achterhoofd als je hem net gepasseerd was, de lafbek) of gaf je een trap onder de kont (dus ook van achteren). Maar ja, die leuke meiden op school maakten alles goed.
*) naam gewijzigd