 |
| van de taxichauffeur |
Gisteravond stond een man aan de deur. Hij bood me zijn telefoon en rijbewijs aan, in ruil voor een tientje. Hij moest om dringende reden een taxi bellen, beweerde hij. Aan zijn uiterlijk en gedrag kon ik zien dat het om een verslaafde ging. Hij beloofd plechtig dat hij de 10 euro nog dezelfde avond zou terugbrengen. Als een verslaafde iets beloofd, dan wordt het niets. Om twee redenen gaf ik hem toch tien euro te leen. Ten eerste is hij op de zelfde dag jarig als ik. En ten tweede, wat is nou een tientje? Als ik daarmee iemand kan "helpen", dan doen we dat. Hij belde direct een taxi. Zo noemde hij het als ie zijn dealer belt. Ik deed alsof mijn neus bloedde.
Natuurlijk bracht het geld niet terug. Maar ik wist waar ie was en zocht hem op. Ik zei heel erg teleurgesteld in hem te zijn. Hij beloofde (weer) de volgende dag rond 9 uur langs te komen. Natuurlijk verscheen hij niet. Ook niet om te zeggen dat het hem niet gelukt was. Omdat ik van heel dichtbij een verslaafde heb meegemaakt, wist ik van tevoren wat er ging gebeuren. Ik heb hem zijn rijbewijs dat ie als onderpand had achtergelaten, maar via zijn ouders weer teruggegeven. Ik kon het niet laten om een berichtje achter te laten : "Probeer eens andere keuzes in je leven te maken. Je bent al bijna 40."
