"Zo meneer, dat s een oudje", zegt een mannenstem achter mij als ik de Citta in het centrum van Lelystad parkeer. Als ik me omdraai zie ik een man met een gulle lach. Hij wijst naar zijn Tomos en zegt : "die is van mij, mooi hè?" De Tomos is al 8 jaar oud, vertelt hij met enige trots. "En altijd rijden!", voegt hij eraan toe. Om zijn enthousiasme wat te temperen vertel ik hem : de Citta is al twintig jaar oud en nagenoeg in originele staat. Meneer is onder de indruk, maar heeft haast. Hij neemt afscheid ("moet naar moeders de vrouw") en wenst mij nog vele jaren met veilige kilometers toe.
De Citta is ooit eens opgekocht toen we de winkel nog hadden. Een jonge vrouw bood hem te koop aan, omdat ze haar autorijbewijs had gehaald. Als ik me goed herinner is ie toen voor 350 gulden van eigenaar gewisseld. Het was in eerste instantie een snor voor Sonja. Maar later stak de reuma de kop op en werd met name het bedienen van het gas en de remmen een voor haar gewrichten lastige klus.
Veel onderhoud heeft de Citta niet gevergd. Op tijd een nieuwe bougie en de v-snaar controleren. Die is al die jaren slechts één keer en op tijd vervangen. De kleurstelling en het oranje plaatje typeren en dateren de trouwe tweewieler. Toch overweeg ik de Citta weg te doen en een retro scoot aan te schaffen. Liefst een viertakt, want het tweetakt blokje van de Citta maakt relatief veel geluid. Toch is ie voor veel weggebruikers stil. Dat komt omdat men tegenwoordig oordoppen in heeft en naar mobiele telefoons zit te staren.
Het kan zijn dat ik de Citta zelf verkoop. Inruil levert geen drol op. Maar misschien is er iemand die het ding in de originele staat wil hebben. En anders knap ik hem zelf op, inclusief een andere kleurstelling, en verkoop hem dan.