Leven zonder smartphone

Nee, ik ben geen nomofoob. 'No mobile phone' doet mij niets.  Er zijn nogal erg veel mensen die wel last hebben van nomofobie. Ze zijn als de dood gescheiden te worden van hun smartphone. Zelfs een lege accu zonder oplaadmogelijkheid in de buurt is voor hen een bijna dood ervaring.
Ik hoor het zo vaak om me heen : 'Waar ben je ergens?' of  'Wat ben je aan het doen?' en meer van dat soort zinloze gevraag. Lekker interessant hoor.
Sommigen onder de nomofoben besmetten hun kinds ook met hun fobie. Zelfs op basisscholen moeten hun kids hun smartphone in de klas aan hebben staan, zodat ze direct op elk willekeurig moment te bereiken zijn. Probeer dat als docent maar eens te verbieden. Geheid dat men een kwaaie ouder op de stoep heeft staan.
Ik kijk hooguit twee keer per dag in mijn mailbox. Dat doe ik thuis achter zo'n ouderwetse pc. Mijn smartphone neem ik meestal alleen mee als ik alleen op stap ga. Op de motor of met de auto of trein. Voor het geval dat. Dus het apparaat staat uit. Het is mij al een paar keer overkomen, dat, als ik hem een keer wil gebruiken, de accu leeg is! Haha! Ik gris dat ding uit de la en stop hem in mijn zak.
Vanwege mijn brede interesse en ouderwetse opleiding hoef ik niet alles op het internet op te zoeken. Dat scheelt. En als ik iets wil weten, schrijf ik het even op. Als ik achter de pc zit, pak ik het briefje met aantekeningen en ga dan pas op zoek.
Vergeleken met de lijders aan nomofobie, zie ik veel meer van de wereld om me heen. Het aantal verkeersongevallen vanwege het gebruik van een smartphone in het verkeer, stijgt. Hoe vaker andere verkeersdeelnemers met hun smartphone bezig zijn, des te alerter ik in het verkeer moet zijn. Ik hoop daar geen slachtoffer van te worden. Want ik zie en/of hoor ook niet alles. Ik ben maar een mens zonder smartphone.

Vluchtelingen in Denemarken

In Denemarken wil men dat vluchtelingen afstand doen van dure spullen, zoals sieraden, om mee te betalen aan de kosten van hun asielprocedure. Het gaat hier niet om trouwringen en dergelijke, maar contant geld en andere spullen met een waarde hoger dan 400 euro.
Velen hier in ons land hebben verontwaardigd gereageerd. Er werd zelfs een vergelijking gemaakt met het Nazi Duitsland. Maar die vluchtelingen hoeven zich toch niet daarna te douchen? Wat een onzin. De maatregel zal geen zoden aan de dijk zetten, maar ik zie hem wel als een symbolische eigen bijdrage. Vergeet niet : velen komen hier vanwege de veiligheid, maar willen vasthouden aan hun eigen normen en waarden en die van ons verwerpen of op essentiële punten veranderen.
Ergens vind ik de protesten in ons land ook hypocriet. Als iemand hier een bijstandsuitkering wil ontvangen, moet ie ook eerst zijn eigen kapitaal opeten. Daarbij wordt al het bezit gekapitaliseerd. Het zou vreemd zijn wanneer iemand met een dikke villa met een nog dikkere Audi voor de deur, een bijstandsuitkering zou ontvangen. Ik heb eerlijk gezegd ook moeite met het feit, dat vluchtelingen zomaar geld en goederen krijgen. Het liefst zou ik dat ook voor hen alles gekapitaliseerd wordt. Maak daar vervolgens een schuld van, die binnen een bepaald aantal jaar terugbetaald moet worden. Dat moesten de Indo's immers ook. Zo'n schuld is wellicht ook een prikkel om te gaan werken.

Over een motordief uit Leiderdorp

Ook mijn geboortedorp heeft zo zijn bedenkelijke inwoners. Ik hoop maar dat de eigenaar hem dusdanig hard geslagen heeft, dat dit heerschap voortaan afziet van dergelijke praktijken. Ik bedoel : een taakstrafje zet geen zoden aan de dijk. Van mij krijgt de eigenaar een bemoedigend schouderklopje.

Vluchtelingen en democratie

Zoals ik al eerder schreef, gaat het vaststellen van locaties waar vluchtelingen moeten worden opgevangen er weinig democratisch aan toe. Vanmiddag volgde ik een discussie op Omroep Gelderland over de commotie in Geldermalsen. De sprekers waren het met elkaar over eens, dat de werkwijze van B&W van Geldermalsen alles behalve correct was.
Wat ik jammer vond was dat in die discussie men telkens halverwege begon : met het inrichten van zo'n opvangcentrum. Alsof het hele voortraject al in kannen en kruiken is.
Gelukkig zijn er andere deskundigen, die het hele proces bekijken. Zoals de emeritus-hoogleraar Van Kalmthout dat verwoordde in een discussie. In de discussie bij Omroep Gelderland ging men er vanuit dat de opvang van zoveel vluchtelingen moet. Dat lijkt mij een verkeerd en zelfs gevaarlijk standpunt. Ook in die discussie hoorde ik weer dat iedereen voor een opvang moet zijn. Weer een standpunt, dat niets op heeft met de democratie. Mensen mogen ook tegen zijn of onder bepaalde voorwaarden voorstander zijn. Of moeten we ook afstand doen van de democratie omwille van de komst van vluchtelingen? Nee toch, zeker?

Ik mis de kachel!

De afgelopen week ben ik heel weinig buiten geweest. Vanwege mijn zware verkoudheid. In Lelystad kon ik in dit soort omstandigheden toch nog wat doen, door in de garage de kachel aan te steken. Dat deed ik ruimschoots op tijd, zodat ik in een verwarmde ruimte terechtkwam. Die ouderwetse Pelgrim butagas kachel brandde als een tierelier.
Dat deed de houtkachel in de woonkamer trouwens ook. Die stak ik aan als het wat frisser werd en wij de centrale verwarming nog niet wilden laten branden. Ook die kachel mis ik hier, in dit matig geïsoleerde huisje. Het is ook geen doen om zo'n ding alsnog te installeren. Het is een huurwoning, die deels een plat dak heeft. En laat nou net onder dat platte deel de eet- en woonkamer zich bevinden. Afgezien daarvan is er weinig ruimte om zo'n kachel te plaatsen. Gelukkig hebben we tot nu toe een zachte winter. Ik benieuwd naar de maanden februari en maart.
We hebben hier een eenvoudig fietsenschuurtje, net als in Lelystad. Met dit verschil, die in Lelystad was onderdeel van de garage. Die ruimte was totaal ruim 6 x 6 meter groot. Het schuurtje hier is 2,5 x 2,5 meter. Zo'n kleine ruimte mag dan wel supersnel opgewarmd zijn met een kacheltje, maar er is geen ruimte om te sleutelen. En je weet hoe het is met een opslagruimte op afstand van het huis : daar kom je dus weinig. Hoe dan ook, van dat alles mis ik nog het meest de houtkachel. Praat me maar niet over zo'n nep ding op gel. Zoiets vind ik afgrijslijk.

Miljoen gewonnen!

Het zal je maar gebeuren. Je wint een miljoen of meer euro in een loterij. Ik noem dat soort spelen 'kloterijen', want ik heb nooit wat gewonnen. Hoewel, ik win al decennia elke maand 10 of 20 euro, door niet mee te doen. Haha!
Ik vind het overigens prachtig wanneer iemand zo'n grote prijs wint. Ik gun het hen van harte. Soms zie ik bedragen van hoofdprijzen die mij doen denken : 'ze zijn gek geworden!'. Zoals een hoofdprijs van 30 miljoen euro. Waarom niet 30 x 1 miljoen of nog beter (om het leuk te houden) 300 x 100.000? Maar ja, dat hebben al velen jarenlang geroepen.
Wat me opvalt bij al die gelukkige prijswinnaars, zijn de antwoorden op de vraag : "Wat gaat u met dat geld doen?" Het is steevast een opsomming van een nieuw huis, vakanties en auto's en iets opzij leggen voor de kinderen. Zeg maar materialistische zaken. Zelf heb ik nog niet iemand horen beginnen met het noemen van een goed doel. Ik ga er alsnog vanuit, dat die winnaars er ook wel zullen zijn. Zo triest is het in ons landje toch niet?
Ik ken genoeg mensen die al geholpen zouden zijn met maandelijks 50 of 100 euro extra. Om hun leven ook wat extra's te geven dan alleen leven. Er zijn erbij die buiten hun schuld om in de schulden zitten. Wat dacht je van een leuk dagje uit? Wat kost dat eigenlijk? Ik denk vaak op die manier. Niet alleen als er weer een hoofdprijs gevallen is. Ook als iemand na een wanprestatie een forse bonus meekrijgt.

Benelli in kleur!

Hoera! Een leuke reactie op mijn berichtje over mijn eerste motorfiets, een Benelli 125 SS met het bekende krachtei motorblok, leverde mij zowaar een kleuren foto op. Ik heb die eerste motorfiets van mij enkel in zwart-wit foto's. De Benelli van Guy verschilt op een paar punten met die van mij. De koplamp van mijn Benelli was rood van kleur. De zilvergrijze vlakken op de tank (met aan beide zijden een kraantje) waren bij mijn motor van chroom. De kleur rood was ook iets donkerder. De bovenkanten van de vorkpoten inclusief de lamporen waren ook rood. De stickers op de zijdeksels waren rechthoekig met de tekst Benelli. Let op het bandenpompje, dat op de achterbrug is gemonteerd! Opvallend is ook dat het hak-/teen schakel pedaal zich aan de rechter kant van het blok bevond. Prachtige foto's die veel mooie herinneringen bij mij oproepen. Ik mocht ze downloaden van een prachtige website over Italiaanse motoren. Bedankt Guy!

Een vreemde stijl van keepen

Bij voetbalwedstrijden kijk ik nadrukkelijk naar het keeperswerk. Dat blijft mij nog steeds boeien. Mijn eerste herinneringen gaan op dat gebied terug naar de Zwarte Panter, Frans de Munck. De man met dat elastiekje in zijn zwarte haren en die mooie trui met grote V. Frans had een mooie stijl van keepen. Na hem kwam een tijd lang helemaal niets. Sorry, maar zo heb ik het ervaren. Keeper Da Costa Pereira van het Benfica in de jaren 70 vond ik toen erg goed. Net als Jan van Beveren van Sparta. Ik had weinig op met het Russisch fenomeen Yashin, ondanks dat hij een doelman van wereldformaat was. Wel met Peter Schmeichel, de Deense keeper van o.a. Man. United.
In België had men in de jaren 80 - 90 ook een keeper van wereldformaat : Michel Preud'homme. Vele malen beter dan Jean Marie Pfaff.
Alle keepers die ik bewonder(de) hebben iets in zich van atletische souplesse gekoppeld aan gratie. Niet dat houterige zoals veel anderen. Dat vind ik erg onaantrekkelijk om te zien. Op dit moment zie ik graag Heurelho da Silva Gomes en de zoon van Peter Schmeichel keepen.
Al een tijdje zie ik een wat vreemd acterende keeper. Het is een jongeman die het doel van FC Twenthe verdedigt. Dat gaat hem erg moeilijk af vanwege zijn stijl, die flink houterig is. Alsof hij bij gebrek aan een echte keeper, in het doel mag staan. Zoals dat vroeger in mijn jeugd ging : wie niet kon voetballen ging op doel staan. Zijn reacties vind ik vaak bizar. Alsof ie voor het eerst in het doel staat. Gisteren, tegen Vitesse, werd mijn indruk weer bevestigd : hij is geen echte keeper. Maar misschien komt dat nog. Hij is nog erg jong.

Stiekeme drinkers

Ingezonden n.a.v. Sjoemelsoftware

Citaat Willem 25 nov. j.l.: ,,...Dat ook in auto's software zit, die allerlei gegevens verzamelt verbaast mij niet...".

Soft-Ware is te vertalen als 'Sullige Koopwaar'. Tja,... want 'Soft" betekent o.a. Sullig en "Ware" betekent o.a. Koop-waar. ,,Echt(e) 'waar'?, echt(e) waar mijnheer de Uil?". ,,En brengt U ons dan ook naar ‘Fabeltjesland?' ,,Eh, …ja”. ,,En leest U ons dan voor uit de ‘Fabeltjeskrant”’? ,,Ja, ja, uit de Fabeltjes krant”, want daarin staat precies vermeld, hoe het met de autofabrikanten is gesteld". Het schandaal van de foute brandstof-verbruiksgetallen van auto's ligt ons nog vers in het geheugen. Nieuwe auto's bleken op papier goed voor het predicaat "zuinige motoren" en behalve de mooie verkoopcijfers voor de dealers, kregen de eigenaars van zo'n 'stiekeme drinker' een aantrekkelijk

belastingvoordeel, in de vorm van een z.g. 'lagere bijtelling'. Maar,  ...... wat bleek? Men had, om het nog maar eens goed duidelijk te zeggen, op een geniepige wijze de kluit belazerd door gesjoemel met software. Software die in de auto ook allerlei andere zaken verzorgt zoals b.v. een motor-managementsysteem. Zo'n systeem geeft allerlei informatie over o.a. brandstof-

in de showroom van een VW dealer

verbruik, gemiddelde snelheid, wanneer je moet gaan tanken, hoever je nog kan rijden met de huidige brandstofvoorraad, een volgende onderhoudsbeurt, enz., enz. Niks mis mee, maar als het allereerste, door die lummels ingevoerde, getalletje al fout is, is natuurlijk bij voorbaat de uitkomst van elke berekening hartstikke fout!!! De ‘Verlakkerij-Wagen-fabriek’ (VW) was hiermee de eerste ‘foute’ autofabrikant die op dit gebied lelijk door de mand viel, maar het toeval wil dat VW op een heel andere wijze ook als eerste naar voren komt. In de Top 10 van populaire automerken staat VW namelijk op de eerste plaats, maar dat “staat” zal binnenkort wel “stond” worden. VW liep dus lelijk tegen de lamp maar hoe is het gesteld met de andere merken? Zijn dié dan wél eerlijk? 
Kun je rekenen?; .... nou, reken daar dan maar niet op! Is het dan niet mogelijk ons te beschermen tegen dit soort bedriegerijen? Persoonlijk denk ik het antwoord op deze vraag te kunnen geven met het antwoord op een de volgende vraag: "Wat doet onze eigen RDW (Rijks Dienst Wegverkeer) nou

zonder sjoemelsoftware

eigenlijk precies?". In de eerste plaats houdt de RDW toezicht op de toelating van voertuigen. Als men een oud/nieuw voertuig in Nederland wil gaan verhandelen, dan zal dit pas kunnen als de Rijksdienst wegverkeer hier haar fiat aan heeft gegeven. Tot op het moment dat een voertuig niet door de RDW is gekeurd, mag het voertuig zich niet op de openbare weg begeven. Dus?, ….. plaats een advertentie met de volgende tekst: ,,met spoed gevraagd bij de RDW, enige vakbekwame, betrouwbare! ijk/keur-meesters”. Waarom?: Omdat VW een 'foute slager' is, die zijn eigen 'foute vlees' keurde! Wat een Sjoemel-Softies zeg! Neen!, … minkukels zijn het!


Fan-tilator

(wordt vervolgd)

Een vroeg Kerstengeltje

voor Fenna...

Dit keer bleef de kleine Emma twee nachtjes bij oma en opa logeren. Haar pappa en mamma hadden vrijdag in de namiddag op werk een kerstborrel, vandaar. Nou, dat vonden oma en opa helemaal niet erg. En de kleine Emma blijkbaar ook niet. Al was het wel zo dat ze even dacht dat haar ouders eraan kwamen, toen ze vrijdagavond Fenna hoorde aanslaan.
Maar toen die niet kwamen opdagen was het geen enkel probleem. Dus ook de tweede nacht heeft ze heel goed geslapen. Maar voor het zover was, heeft ze geholpen met Fenna eten geven.
Wat het avondeten betrof, dit keer was restjes van de dagen ervoor. Dus Emma proefde eerst wat rode kool. Die hap floepte ze er met een handige tongbeweging weer uit. Brrr! Ze trok een gezicht als van een oorwurm. Toen zag ze de bami. Daar ging ze voor. Halverwege kon ze toch niet nalaten wat rode kool uit oma's bord te vissen en die in haar eigen bordje met bami te deponeren. Maar niet veel later besloot ze de 'gestolen' etenswaar maar weer terug te leggen. Ze heeft zichzelf prima vermaakt. Af en toe kwam ze spontaan even naar oma of opa om te knuffelen, om daarna weer verder te gaan met spelen. Emma is gek van Duplo. Het is erg interessant te zien hoe fijn haar motoriek is. Ze bouwt graag torens. Soms hele hoge! En dan, ja, dan moet die hoge toren omvallen en dan is het spelen met duplo weer voorbij.

toch maar even proberen

Ze zit ook graag met opa achter de pc naar kinderliedjes te luisteren. Vooral als het opnames zijn met echt zingende kinderen. Daar kan ze lang van genieten. Vanmiddag is ons kerstengeltje weer opgehaald en naar huis gegaan. Jammer, hoor.

AH let op de oudjes

'Time for a change', zal de commerciële directie van Ahold gedacht hebben. Ze besloot haar caissières op te leiden zodat ze ouderen kunnen monitoren, tijdens het afrekenen. Moet ik daar blij mee zijn? Nee, maar ik vind het in principe wel een goed idee. Ik bedoel : toch nog iets positiefs voor menige senior.

Hoe gaat men dat in de praktijk doen? Krijgen de ouderen een eigen kassa, '70+',  naast die van 'Alleen pinnen', 'Zelf scannen' en 'Deze kassa is gesloten'?
Veel gewone (wat heet?) klanten vinden het erg vervelend, wanneer een andere klant een praatje maakt met de caissière. Iedereen heeft haast. Er zijn ook caissières die weinig tot niets op hebben met klanten. Dat zie ik aan hun werkwijze, waarin weinig tot geen inlevingsvermogen merkbaar is. Ik bedoel : waarom moeten de boodschappen van de klant na mij telkens bij die van mij gevoegd worden? Is het omzetten van de geleideplank te veel gevraagd? En waarom met de ogen rollen, de wenkbrauwen optrekken en/of zuchten als senior het geld uittelt of z'n pincode intoetst op dat veel te kleine toetsenbordje van dat onooglijke pinapparaatje? Dat type AH caissières lijken mij niet geschikt voor zo'n sociale taak.
Ik weet dat voor veel eenzame ouderen zo'n caissière een van de weinig bijna dagelijkse contacten is. Iemand die even met hen praat. Heel even maar, want de caissière heeft een andere hoofdtaak : zoveel mogelijk scannen binnen een korte tijdbestek. Productie maken heet dat.
Er zijn ook klanten die zich ergeren aan de senioren die in zo'n supermarkt bij het koffieapparaat zitten. In een negatieve benadering noemt men hen 'hangouderen'. Ook al zitten ze daar nog geen 10 minuten, vallen ze geen andere klanten lastig en hebben ze een legaal inkomen. In Duitse supermarkten heeft men bewust koffiehoekjes ingericht, waar voornamelijk ouderen plaatsnemen.

Wat mij zorgen baart is de vraag in hoeverre de beoordeling van een caissière straks voor mij gevolgen zal kunnen hebben. Als ik bij de kassa laat blijken dat ik iets ben vergeten (een beurtbalkje te plaatsen of mijn portemonnee of een product of mijn pincode), word ik dan als 'dementerend' gekwalificeerd en in een gesloten afdeling van een of ander zorgtehuis opgesloten? Hoewel vergeetachtigheid op ouder leeftijd heel gewoon is, krijg ik steeds meer de indruk dat hij gemakshalve wordt vertaald in 'dementie'.
Tot slot : ben ik nu verplicht een bonuskaart aan te schaffen en te gebruiken, zodat de caissière stiekem achter mijn rug gegevens het resultaat van haar bevindingen kan registreren? Kortom, ik ben benieuwd hoe AH dit gaat doen.

A Merry Lonely X-mas!

A merry lonely X mas!

Er zijn mensen die zich beklagen over hun eenzaamheid. Maar op uitnodigingen voor een kopje koffie of etentje of een ander gezellige bijeenkomst ingaan doen ze niet. Of ze laten niets van zich horen. Goed, tot daaraan toe. Maar ze blijven wel klagen over hun eenzaamheid.
Een ander iemand, die ook alle uitnodigingen in de bus krijgt en niet komt, beklaagt zich dat hij zich buitengesloten(!) voelt. Je begrijpt, dat ik daar ook niets mee kan. En om eerlijk te zijn, ik wil er ook niets mee. Ik heb geregeld met hen gesproken, maar ik stuur ze liever naar een vestiging van AH. Daar kunnen ze dan bij de caissière van Kassa 70+ misschien over hun eenzaamheid praten en die zodoende wat verdrijven. Misschien kan zo'n caissière mij dan de diagnoses doorgeven? Het lijkt erop dat sommige eenzame mensen hoe dan ook eenzaam willen blijven. Hun geklaag ten spijt.

Verhaal halen op school

Het verschijnsel is weer eens in het nieuws : bedreigingen aan het adres van leerkrachten. Ze wonen overal, ook hier in Dronten hoor. Ouders die bij het minste geringste verhaal gaan halen op school. Vooral de basisschool heeft daar last van. Het zijn ouders die blind afgaan op datgene wat hun verwend kindje hen vertelt. Niet wetende dat hun verwende kindjes vaak liegen en bedriegen en niet hebben geleerd te incasseren. Wat dat laatste betreft : ze moeten altijd winnen en gaan huilen als ze iets niet mogen of een verbaal een vermaning krijgen te horen. Thuis doet zo'n kind voorkomen alsof het op school mishandeld is.
Een gewone ouder gaat geen verhaal halen, maar navraag doen op school. Die neemt niet zomaar aan wat het kind vertelt. De ouders die verhaal gaan halen nemen vaak een dreigende houding aan en gebruiken grove taal. Dus weten we van wie het etterbakkie dat heeft geleerd. Er zijn er bij die ook fysiek geweld gebruiken. Allemaal tekenen van onmacht, die ook bij de opvoeding van zo'n verwend kind een grote rol speelt.
In het voortgezet onderwijs zijn het de leerlingen, die zich misdragen. Logisch, want de kleine etterbakkies worden ook groot. De oplossing lijkt mij heel eenvoudig. Voor ouders en/of kinderen die zich misdragen : twee keer geel is rood. Met een rode kaart op zak wordt iemand alleen toegelaten indien hij/zij een cursus volgt / gevolgd heeft om het gedrag te verbeteren. Een soortgelijke maatregel moet voor de overblijf gelden. Kind vervelend? Pas zelf dan maar op je kind.
Anderzijds vind ik het niet juist dat iemand louter op basis van cijfers of een diploma toegelaten wordt tot een lerarenopleiding. Een potentiemeting lijkt mij ook heel belangrijk. Vele leraren zijn niet in staat om te gaan met (groepen) leerlingen. Ze kunnen geen orde houden (gebrek aan psychologisch overwicht) en weten niet om te gaan met misdragingen van een kind.
Beatrix zei het decennia geleden al : "Er is nog veel te doen."

Geldermalsen

Weer een voorbeeld waarin B&W van een gemeente met ogenschijnlijk al definitieve plannen komen, die ze de inwoners door de strot willen drukken. Althans, zo lijkt het uit de manier waarop B&W acteert. Een vergadering beleggen met vooraf hekken rond het stadhuis en politie voor de deur. Het toppunt van angst, achterdocht en een dubbele agenda.
Het vluchtelingenvraagstuk, zoals het nu leeft, heeft niet ergens in een programma van een politieke partij gestaan. Omdat het fors ingrijpt in de samenleving, verwacht ik een democratische aanpak. Een aanpak, waarin de burger serieus genomen wordt. En dan bedoel ik niet met een achterbaks gezicht genaaid wordt, zoals het de laatste tijd veel van weg heeft.
Zelf zou ik kiezen voor een strategie waarin stap voor stap het vraagstuk, zijnde de opvang, wordt afgehandeld. Beginnend met de vraag 'Gaan we akkoord met een opvang?', gevolgd door 'Waar hier

in de buurt?'en tot slot de vraag 'Hoeveel mensen kunnen we opvangen.' In veel gevallen beperkt B&W zich tot een soort mededeling, waaruit blijkt dat alles al in kannen en kruiken is. We hebben dat helaas een aantal keren moeten ondergaan in onze vorige woonplaats. Dubbele agenda's, liegen en bedriegen om de eigen zin door te drijven. Leve de democratie!
Vervolgens schrikt men van de reacties van burgers. Tja, zo ver staan politiek en B&W vaak van de realiteit af. Agressief gedrag keur ik af, ook al ben ik opgevoed met het credo : wie niet horen wil, moet maar voelen. Aan de andere kant kan men die agressie verwachten, want veel mensen zijn gefrustreerd vanwege de ongelijke behandeling : " Vluchtelingen krijgen veel gratis, waar anderen flink voor moeten betalen en/of in een lange wachtrij moeten aansluiten. Komt bij de manier waarop de opvang door de strot gedrukt wordt. Redenen te over om dergelijke maatschappelijke veranderingen op democratische en transparante wijze te presenteren en in overleg met de inwoners uit te werken.
Veel politici denken dat ze te maken hebben met dom volk. Hun werkwijze en uitspraken getuigen te vaak van minachting voor de mensen, die hen nota bene betalen. Veel politici hebben geen opvang in hun eigen omgeving. Daar zorgen zij zelf wel voor. Vaak met dezelfde redenen die door protesterenden worden aangedragen. Geldermalsen, weer een voorbeeld van de uitholling van de democratie. Niemand zal een echte vluchteling weigeren. Dat het toch gebeurt, is te wijten aan de werkwijze van de politiek en de lokale bestuurders. B&W van Geldermalsen heeft de ellende over zichzelf afgeroepen. Net zoals politiek Den Haag dat eerder deed.

Juffrouw met bikkels

Ze heeft me onbedoeld (neem ik aan) een trauma bezorgd. Ze kwam mij zeer streng over. En toch was het een knap uitziende vrouw, ondanks haar grijze haren. Ze schreeuwde in en trok aan oren. Ze gaf je soms ook een tik. Mijn linkshandigheid speelde mij nog steeds, ik zat inmiddels in klas 3, parten. Ik moest en zou met rechts schrijven, tekenen, de bladzijdes omslaan enz. Ja, ik was bang voor haar. Zelfs als we moesten zingen was ze streng. Ze had ook liedjes met rare teksten. Zoals:
Arimoesdijne astrinshoe,
Kadifikasjoe kadifikasjoe
Volla volla getta
Astrink sjoe
asjoe.
Zeg nou eerlijk : dat lijkt toch nergens op? Ja, ik heb die rare tekst onthouden. Stom hè? Volgens juf was dat een liedje om onze lippen soepel te maken. Huh? We moesten toch altijd enkel luisteren?
Toch ben ik een keer bij haar thuis geweest. Ze woonde ook in de Resedastraat. In het zelfde blokje waar ook onze CdK, Leentje Verbeek, gewoond heeft. Die woonde ongeveer in het midden in een

bovenwoning. Maar juf woonde beneden op de hoek, naast het pleintje met garages (foto) waar we vaak een balletje trapten en bijna even zo vaak werden weggestuurd. Ook dat blokje duplexwoningen is gesloopt.
Soms klommen we op het dak van die garages, om appeltjes te plukken uit een boom die in de tuin van de burgemeester stond.
Ik liep bewust nooit langs haar huis. Vaak liep ik achter dat blokje door de brandgang, die naast het pleintje op de Resedastraat uitkwam. De brandgang splitste zich achter ons huis richting de Hoofdstraat en de Resedastraat. Op de foto is de brandgang nu trottoir geworden. Ondanks mijn angst voor haar moest ook ik bij juf op bezoek komen. Samen met nog een paar klasgenootjes. We zaten op de vloer en speelden dan met bikkels. Ik moest een (rechter) handje vol omhoog gooien en ze proberen op de rug van mijn (weer rechter) handje op te vangen. Meer kan ik me niet herinneren van het spel en die anders altijd zo mooie vrije woensdagmiddag midden jaren 50.