Hier groeit een prachtige druivenplant tegen de balken van de veranda. Er hangen veel trossen met druiven aan. Ze zijn zoet! Om de uitlopers van de plant wat te geleiden, heb ik ze wat ontward. De ranken van de diverse uitlopers hadden elkaar liefdevol en behulpzaam bij het klimmen vastgeklampt. Ze hingen onder de dwarsbalk naar beneden. Ik heb ze naar boven geleid met wat binddraad. Dat draad heb ik ruim om de takken gedaan.
Ik moest daarvoor wel op een tamelijke hoge huishoudtrap gaan staan. Lastig, want ik krijg al last van hoogtevrees als ik nieuwe hakken onder mijn werkschoenen heb laten slaan. 😂 Gekheid natuurlijk. Wat niet wegneemt, dat ik liever niet tot op het bovenste plateau wil gaan
staan. Ik ben altijd op zoek naar wat steun. Niet dat ik last heb van evenwichtsproblemen. Ik kan nog steeds als een ooievaar op een been staan. Bijvoorbeeld om sokken of kleding aan te doen. Dan hoef ik me nergens aan vast te houden. Een kwestie van dagelijks even doen. Maar op zo'n hoogte van 2,5 meter op een stukje aluminium van 40 x 35 cm is dat toch anders. Ook al kan ik me aan de balk vasthouden. Niet dat ik met die gedachte constant mee bezig ben. Nee, anders zou ik zo'n klusje ook niet doen. Ik ga zonder helm en met een vertrouwd gevoel de hoogte in. Veiligheid voor alles.
De klus is geklaard en ik heb geen harde landing gemaakt.
