Hoewel we diverse keren in het Brabantse land geweest zijn, valt ons nu pas een aantal zaken op. Afgezien van het constant omringd zijn met Maria en Jezus en straatnamen van RK geestelijken en/of rites, zijn er ook nog de Brabanders zelf. Vriendelijke mensen hoor. Al is het hier wel een dorp. In Etten-Leur is het weer anders, meer gewoon voor deze tijd waarin eenieder voor zichzelf leeft. Alleen Indo's doen vriendelijk tegen mij. Een glimlach, een knikje met het hoofd of er klinkt een gedag. Vraag me niet waarom. š
Vanmorgen vroeg ik me af of het alweer tijd was voor de carnaval. Die gedachte kwam opzetten toen ik nippend aan de thee op de kleding van mensen lette. Kleurige outfit, waarvan de kledingstukken flink vloekten met elkaar. Ik weet het, RK's mogen vloeken vanwege de biecht. Dat zei mijn buurjongetje Fransje al. Omdat hij RK was mocht hij veel meer zondige dingen doen en zeggen dan ik, beweerde hij. Want op de donderdagavond deed hij de biecht in de kerk aan de andere kant van de Rijn (kopfoto). Dan had meneer pastor en Maria hem alles weer vergeven.
Als ik Sonja of een zus van mij in dergelijke vloekende outfit zou zien lopen, zou ik ze subiet naar huis gestuurd hebben. Met de opdracht : "Kleed je even fatsoenlijk aan, ja!" Of anders op zolder opgesloten hebben. šMaar hier in Brabant mag het allemaal. Zonder feestneus. Ondanks de frisse noordoosten wind, zag ik een jongeman in een singlet en korte broek op de fiets zitten. Voor de rest zag ik enkel mensen die zich op de koude wind gekleed hadden. Het is hier gewoon alle dagen carnaval. Daar houd ik het maar op.