Een knikje

Door een geopende deur van een werkkast, zag ik een geknikte schap. Tja, daar moest en zou ik iets aan doen. Ik heb het schap leeggehaald en uit de kast verwijderd. Om in de stijl van de eigenaar te  blijven, heb ik de spullen op exact dezelfde manier als op het schap op de werkbank gezet. Zo kan ik de spullen later weer terugzetten op de plaats waar ze stonden. En anders heb ik nog een foto ervan. 😁
Het schap is van staal. Ik heb het op de vlakke grond gelegd en ben er op gaan staan. Dankzij mijn overgewicht boog het schap weer aardig recht. Vanwege de omgeslagen rand moest ik met behulp van een hamer en de bankschroef daar de knik verder verwijderen.
Een paar klappen verrichtte wonderen. Net zoals in menige opvoeding. 😁

Voor het mooie (het oog wil nog meer) heb ik het schap omgedraaid. Daarna heb ik de spullen weer teruggezet.
Tijdens het terugplaatsen vond ik zowaar een sluitplaat. Hij leek verdacht veel op de plaat die ik vorige week zocht. Maar toen ik hem tegen het slot van de schuurdeur hield, bleek ie heel precies net te passen. Toen ik hem op de juiste hoogte op de deurpost hield, zag ik dat de schroefgaten van deze plaat vlak onder die van op de deurpost  vielen. Dat vond ik weliswaar jammer, maar ook te risicovol om gaten zo dicht naast elkaar te boren. Dus heb ik de sluitplaat maar weer teruggelegd. Het slot werkt nu goed, dus laat ik het zo.