Vanmorgen was ik naar het atelier gegaan. Daar staat het walsje (om klei te pletten), dat gerepareerd moest worden. De kunstenares had dat mij gevraagd. Het walsje bestaat uit een dek waar een kleine metalen buis / rol onder en en een grotere boven overheen rollen. Dat gebeurt met behulp van een slinger en kabels. De staaldraden zorgen niet alleen voor het heen en weer rollen, maar ook om de beide buizen / rollen naar elkaar toe te trekken vanwege de pletfunctie.
Een van de kabels was eraf gerold. De kunstenares had al een nieuwe staalkabel gekocht, die een diameter van een 0,4 mm heeft.
Tijdens het bestuderen van het vernuftige apparaat, zag ik dat de kabels ook gesteld konden worden met een spanner (foto onder). Dus hoefde ik de kabel niet helemaal strak te trekken en ook nog de nippels erop zien te draaien. Ik heb slechts twee reumahandjes, vandaar. Het was wel
Het is mij niet gelukt (overkomt mij zelfs! š) alle kroonsteentjes te vervangen door een schroefnippel. Dat komt vanwege het gerafelde uiteinde van de kabels. Ze waren ook erg kort afgeknipt, dus kon ik het gerafelde eindje niet wegknippen. Weer mooi rond draaien van de uiteinden lukte ook niet.
Op de uiteinden van de beide buizen zijn tierrips geplaatst. Ze hebben als doel te voorkomen, dat de kabel van de buis afrolt. In plaats daarvan had de uitvinder ook een ring of een lasrups kunnen gebruiken. Maar misschien is dat met de volgende versie alsnog gedaan. De binnenste ringen zorgen ervoor dat de buizen niet naar links of rechts kunnen rollen. Ik blijf het een prachtige vinding vinden.