Omdat we dan toch in de buurt zitten, hebben we de familie in het Brabantse land weer opgezocht. De ene familie woont op nog geen 20 km van hier. De ander op zo'n 55 km. Dat is heel wat anders dan de afstand vanaf Dronten. Die afstanden zijn respectievelijk ruim 160 km en ruim 130 km.
Het was weliswaar een kort weerzien, maar niet minder leuk. De honden vragen immers ook de nodige zorg. Ze liggen gedurende onze afwezigheid elk in hun eigen bench. We merken dat ze dat gewend zijn, want ze hebben er geen moeite mee. Zodra ze merken dat we weggaan, gaan ze al naar hun bench.
We zijn gewend om een hond zo'n 4 uur alleen te laten. Het zou langer kunnen, maar dat willen we zelf niet.
Na terugkeer heb ik het schilderen van de serre afgemaakt. Tussendoor moest ik nog wat opzoeken op het www. De grasmaairobot doet het namelijk niet meer. Hij heeft zichzelf wel na zijn gebruikelijke maaitijd weer aan de lader geprikt, maar daar is ie sindsdien niet meer van losgekomen. Bij honden gooien ze een emmer water er overheen. Maar met zo'n robot is dat geen goed idee. Misschien heeft ie last van een burn out. Er staat een motormaaier in de schuur. Zo'n ding met een trekkoord om hem te starten. Ik ben niet bekend met dat maaiapparaat. Dus zal ik weer op het www moeten koekeloeren.
De serre ziet er na de schilderklus keurig uit. Ik ben weer of, zo je wilt, nog steeds tevreden.