Toen ik op de gang ging kijken, zag ik een grote bus met een aanhanger op de oprit staan. Hij was van een installatiebedrijf. Buiten stond een tweetal mannen te wachten. Na de begroeting werd mij door een van hen gevraagd, of we soms niet geïnformeerd waren over hun komst. Dat zou gebeurd moeten zijn door een waarnemer, die geïnstrueerd was door de bewoners / eigenaren. Niet dus. De waarnemer zou ook dinsdag j.l. langskomen, maar ook toen hebben we hem niet gezien of gehoord. Die meneer maakt er dus een potje van. Ik ben niet zo onder de indruk van mensen die hun afspraken niet nakomen. Een man een man, een woord een woord.
Ik vroeg hen wat ze kwamen doen. De mannen kwamen een thuisbatterij installeren. In de schuur. Nou, die had ik dus begin van de week helemaal opgeruimd! Dit keer moest een deel van een rek met mappen verwijderd worden. Op die plek moest de batterij namelijk geplaatst worden.
In plaats van een ontbijtje was ik dus een rek met mappen aan het leegruimen. Daarna moest het lege deel van de metalen stelling verwijderd worden. Dat lukte allemaal. De baas van het duo kon slecht één arm gebruiken, omdat hij zijn sleutelbeen had gebroken. Ja, ja, en dan toch aan het werk hè? Daar krijg ik altijd een kick van. Van die doordouwers.
Ik heb ze gevraagd in welke ruimtes zij moesten zijn. Ze moeten ook in de meterkasten zijn. Ook die heb ik afgelopen week binnen opgeruimd! Toeval? Ik ben benieuwd hoe de accu geplaatst gaat worden. Hij is niet zo hoog, dus misschien kunnen er nog wat van de verwijderde legplanken boven het accupack geplaatst worden.
We hebben inmiddels via de telefoon de eigenaren gesproken. Ze vinden het erg vervelend voor ons, dat het zo gegaan is. Ze boden hun excuses aan en bedankten ons ten zeerste. Wij van onze kant hebben hen gerustgesteld. Ze hebben het vanwege familieomstandigheden al lastig genoeg. Laat het maar aan ons over, dan komt het allemaal goed.