Vandaag is het een halve eeuw (klinkt langer) geleden, dat Sonja en ik ons verloofd hebben. Tja, zo ging dat nog net in de jaren 70. We wilden gaan samenwonen, een fenomeen dat toen opkwam. Maar de oudere generatie vond dat 'vies'. "Zoals de waard is", dachten we toen. 😐 Je moest toch getrouwd zijn om samen in een huis te wonen? Seks voor het huwelijk was in theorie ook verboden. We kozen voor de lieve vrede en hielden ons aan de bestaande opvattingen van verloven, trouwen en tussentijds een uitzet opbouwen met zo'n Brabantia boekje. 😂 Je weet wel : acht washandjes, 10 handdoeken, 8 theedoeken enz. De bedoeling was om zo'n twee jaar later te gaan trouwen. Maar door omstandigheden gebeurde dat eerder.
Nu, 50 jaar later, ben ik nog steeds van mening een meer dan goede keus gemaakt te hebben. We zitten nog steeds op één lijn en zonder elkaar te beknotten. Ze is lief, zorgzaam, actief en creatief. Ze heeft zich net als ik verder ontwikkeld. Haar opleiding vond ik toen helemaal niet belangrijk. Het ging mij meer om haar ambities en persoonlijke kwaliteiten. Ze is inmiddels een nog betere versie van toen geworden. Ik houd nog steeds van mijn lieve Sonja!