Met name gedurende mijn loopbaan kreeg ik te horen, dat ik best veel weet maar niet het achterste van mijn tong liet zien. Dat deed ik bewust, zodat anderen zelf hun kennis moesten opbouwen. Van voorzeggen en/of afkijken leert men niets. Van zelf uitzoeken des te meer. Al eerder schreef ik over mijn 'waarom?' instelling. Die vormt de basis van mijn kennis. Ik sta veel langer stil bij gebeurtenissen en zie of hoor veel details, die impliciet mij ook veel vertellen. In feite ben ik helemaal niet slimmer of intelligenter dan anderen, zoals soms beweerd wordt. Ik neem de moeite om over gebeurtenissen na te denken. Ik vind het niet leuk om te reageren met : "Dat komt omdat ik niet zo oppervlakkig ben." Ook al is dat zo.
Als ik bij een klant na beëindiging van een opdracht vertrok, had ik niet alleen vaktechnische kennis in mijn bagage. Ook kennis omtrent het gedrag van mensen en uiteraard de kennis opgedaan vanwege mijn fouten. Er waren organisaties waarin men niet gewend was fouten toe te geven. Daar heb ik geen moeite mee. Door toe te geven, maaide ik ook het gras voor hun voeten weg. Er werd veel over verzwegen fouten geroddeld.
In situaties waarin medewerkers een fout maakten, zei ik soms grappend : "Ach, zelfs ik maak fouten." Zo'n quasi grap was bedoeld om de betreffende medewerker gerust te stellen in de zin van : zo erg is het ook weer niet. Men noemt het altijd 'fouten', maar in feite zijn het lessen. Dus ja, ik heb veel van die lessen gehad. Daarom kan je fouten ook zien als diepte-investeringen in mensen.
Een paar keer werd mij gevraagd : "Willem, hoe doe je dat eigenlijk?" Dan zei ik meestal "Op z'n Japans." Dat zei de vragenstellers niets, dus lichtte ik toe : "Ik kopieer oplossingen van anderen en breng daar verbeteringen in aan." Dus ik geef toe : Ja, ik kijk soms ook af. 😂