Vanmorgen heb ik het onderstel nog wat nagelopen op vergeten roestplekjes. Hier en daar heb ik nog even geschuurd en gelakt. De bovenkant is nu gedaan. Om de onderkant te kunnen doen, moest het onderstel op z'n kant of op z'n kop gezet worden. Toen ik in de loods wat laswerk deed, werd mij gevraagd te komen helpen. Wat bleek? Er stonden vier sterke mannen klaar om het onderstel op z'n kant te zetten! Tegen de muur van de loods.
Tijdens de eerste poging bleek het wiel te dicht bij de muur te staan. Hoewel er niet veel ruimte was, lukte het met vereende krachten toch het onderstel wat verder van de muur te krijgen. Anders zou het wiel gedemonteerd moeten worden. De tweede poging slaagde. Het andere wiel schoot net onder de dakgoot. Hoewel het geheel strak en stevig tegen de muur stond, heb ik toch maar voor de zekerheid een schor aangebracht. Ik bedoel, ik heb al eens eerder iets op mijn hoofd gekregen en dat was geen vogelpoep. š
En ik heb geen zin om ook nog een helm tijdens het werk te gaan dragen. Maar goed, ik heb weer wat werk in de pocket. Al moet het weer wel wat meewerken.